پروتئین ه ای ضدیخ گیاهی و امکان بهره برداری از آن در جهت توسعه پایدار

  • سال انتشار: 1398
  • محل انتشار: دومین همایش ملی منابع طبیعی و توسعه پایدار در زاگرس
  • کد COI اختصاصی: NRSTZAGROS02_023
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1211
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

بهاره صفاری

دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه یاسوج

پیام فیاض

دانشیار گروه جنگل، مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه یاسوج

چکیده

شناخت منابع متنوع جنگل های زاگرس به منابع سنتی نظیر چوب و علوفه متضمن توسعه پایدار در این منطقه است. یکی از منابع بکر به منظور مطالعه و توسعه در جنگل های زاگرس بهره برداری از منابع ژنی غنی این منطقه است. پروتئین های ضدیخ، از پروتئین های حفاظت کننده موجودات زنده مانند مااهی ها، حشرات، گیاهان، موجودات خاکی، قارچ ها و باکتری ها از صدمات ناشی از دمای زیرصفر درجه سانتی گراد می باشند که با جستجو در مناطق مرتفع و سردسیر زاگرس با توجه به تشابه الگوی ژن ها و خواص پروتئین های مشابه قابل شناسایی و استخراج هستند. دو شاخص مهم از فعالیت پروتئین های ضد یخ، پسماند دمایی و مهار تبلور مجدد یخ می باشد و به همین علت پروتئین های ضد یخ (AFPs) به عنوان پروتئین های ضد یخ، پسماند دمایی و مهار تبلور مجدد یخ می باشد و به همین علت پروتئین های ضد یخ (AFPs) به عنوان پروتئین های پسماند دمایی (THPs) و همچنین پروتئین های اتصال به یخ (IBPs) نامیده می شوند. تفاوت پروتئین های ضد یخ با دیگر ترکیبات ضد یخ با وزن مولکولی پائین این است که نقطه انجماد را بدون وابستگی به غلظت کاهش می دهند. این ویژگی باعث می شود که پروتئین های ضد یخ در غلظت های کم نیز به عنوان ضد یخ عمل کنند. با وجود پسماند دمایی کم پروتئین های ضد یخ گیاهی نسبت به ماهی ها و حشرات، به علت شدت فعالیت مهار تبلور مجدد یخ، پروتئین های ضد یخ گیاهی پتانسیل بیشتری برای ذخیره سازی در دمای پائین دارند. مطالعه کاربرد پروتئین های ضد یخ گیاهی در مقایسه با جانوری بسیار اندک است، از این رو بررسی پروتئین های ضد انجماد موجود در گیاهان از اهمیت بالایی برخوردار است.

کلیدواژه ها

تبلور مجدد یخ، پروتئین ساختار یخ، پروتئین ضد یخ، پسماند دمایی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.