ساختار قراردادهای IPC (جدید)

  • سال انتشار: 1398
  • محل انتشار: پنجمین همایش ملی حقوق(تحولات مسئولیت های مدنی در نظام حقوقی ایران)
  • کد COI اختصاصی: LAWMAYBOD05_010
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 6153
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

حجت شایان مهر

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق تجارت بین الملل، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

حسن رحیم زاده میبدی

عضو هیئت علمی گروه حقوق تجارت بین الملل، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

چکیده

این مقاله ساختار قراردادهای IPC (جدید) مورد بررسی قرار داده است و قصد دارد که، ساختار قراردادهای نفتی ( IPC ) را با اصول حقوقی کشور ایران مورد مقایسه قرار دهد و همچنین ساختار قراردادهای نفتی ( IPC ) جهت جذب و انتقال فن آوری در زمینه عملیات بالادستی نفت و گاز به کشور ایران را بررسی کند. نتایج تحقیق نشان داد، به نظر میرسد براساس قاعده نفی سبیل باید گفت قراردادهای IPC این قائده و قائده نفی تسلط بیگانگان بر انفال را زیر پاگذاشته است و شرکت های تابعه شرکت ملی نفت ایران عملا در عملیات بهره برداری و تولید یا نقشی نداشته و یا در بهترین صورت کاملا تحت سیطره کمپانی خصوصی طرف دوم قرارداد خواهد بود . همچنین در پیش نویس قرارداد به طور مختصر به انتقال تکنولوژی به عنوان یکی از تعهدات پیمانکار اشاره شده است اما هیچ شیوه و راهکاری به منظور انتقال تکنولوژی پیش بینی نگردیده است. نسل جدید قراردادهای بالادستی، در دولت یازدهم طراحی و در دستورکار وزارت نفت قرار گرفته است. در این تحقیق سازگاری ساختار قرارداد و پروژه های قابل واگذاری در قالب آن، با شاخص های و با قراردادهای بیع متقابل مقایسه شده است. بر این اساس قراردادهای نفتی ایران در شاخص های تامین منابع مالی خارجی، تولید صیانتی، انتقال دانش و فن آوری و حداکثر استفاده از ظرفیت های داخلی در مقایسه با قراردادهای بیع متقابل بهبود نسبی داشته، اما در خصوص شاخص های تکمیل زنجیره ارزش، توان افزایی شرکت ملی نفت و تحریم پذیری دچار ضعف شده است. این قراردادها از لحاظ تامین منابع مالی خارجی و تولید صیانتی بیشترین سازگاری و از جنبه تکمیل زنجیره ارزش و توان افزایی شرکت ملی نفت کمترین سازگاری را با شاخص های اقتصاد مقاومتی دارد.

کلیدواژه ها

قراردادهای بالادستی، قراردادهای IPC ، صنعت نفت و گاز، چالش های قراردادهای نفتی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.