ابوالفضل امینیان - گروه حسابداری، دانشکده حسابداری و مدیریت، دانشگاه پیام نور
خدیجه ربیعی - گروه حسابداری، دانشکده حسابداری و مدیریت، دانشگاه پیام نور

زمینه: مهترین بعد شناخته شده حرفه گرایی در اعضای هیات علمی دانشگاه، اخلاق حرفه ای است. اخلاق حرفه ای در دانشگاه، مجموعه ای از اصول اخلاقی و استانداردهای سلوک است که رفتار اعضای این نهاد را تعیین می کند. در واقع، اخلاق حرفه ای دانشگاهی، یک فرایند تفکر عقلانی است که هدف آن محقق کردن ارزش های علمی در اجتماع علمی و چگونگی حفظ و اشاعه آن می باشد. روش: پژوهش حاضر ترکیبی از روش همبستگی و پس رویدادی است و جامعه آماری آن کلیه اعضا محترم هیات علمی دانشگاه های سراسر کشور (53/635) بوده است که از این جامعه آماری 435 عضو هیات علمی به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده است. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 7 مولفه و 30 گویه می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک آمار توصیفی و پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن، آزمون مدل یابی معادلات ساختاری، آزمون تی تک نمونه ای و آزمون تحلیل واریانس استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS 25 و LISREL 8/80 انجام گردیده است. یافته ها: مولفه های اخلاق حرفه ای به ترتیب الویت با اشاره به نمره میانگین عبارتند از؛ مسولیت علمی، باور به خوداتکایی، اخلاق حرفه ای، باور به مسولیت های اجتماعی، رعایت سرمایه های ارتباطی ، رعایت سرمایه های شناختی، رعایت سرمایه های اجتماعی، حس تعلق به اجتماع علمی و رعایت سرمایه های ساختاری بوده است. نتیجه گیری: هرچند وضعیت اخلاق حرفه ای اعضای هیات علمی بالاتر از متوسط ارزیابی می شود، ولی هنوز فاصله زیادی با وضعیت مطلوب وجود دارد.

سرمایه اجتماعی، اخلاق حرفه ای، اعضا هیات علمی