علیرضا منصوری - دانشجوی میکروبیولوژی گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
نوشین احمدپور - دانشجوی ژنتیک گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
مجید مرادمند - استادیار جانورشناسی گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
رسول شفیعی - استاد میکروبیولوژی گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان

مقدمه و هدف: لزوم برنامه ریزی برای ترویج تولید و مصرف غذای سالم برکسی پوشیده نیست و در این امر استفاده از محصولات غذایی با پایه جانوری و گیاهی بومی هر کشور می تواند نقش عمده ای از این برنامه را به خود اختصاص دهد؛ یکی از گونه های جانوری بومی، گاومیش تالابی با نام علمی bubalis Bubalus می باشد که این گونه در مناطق گرم و مرطوب (خوزستان)، کوهستانی (آذربایجان) و نیمه بیابانی (اصفهان) ایران پرورش داده می شود. گاومیش تالابی ایران از خود در برابر بیماری ها سازگاری نشان داده و بازده تولید و تکثیر آن ثابت مانده است. یافته ها: با اینکه تولید شیر گاومیش تالابی 30 % دوشش روزانه گاو است؛ اما شیر آن 300 % چربی بیشتر، % 43 کلسترول کمتر و % 40 پروتئین بیشتر از شیرگاو دارد و این بالا بودن بازده تولید محصولات تخمیری، خرید این شیر را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می سازد. همچنین کودکانی که به مصرف شیر گاو حساسیت نشان میدهند در مورد شیرگاو میش چنین علایمی را نشان نداده - اند. گاومیش تالابی در ایتالیا به صورت صنعتی پرورش مییابد و محصولات متنوعی مانند انواع پنیرهای پخته شده (ماتزارلا، ریکوتا)، بستنی، ماست و غیره را تولید میکنند؛ که برای تمامی این محصولات تقاضای بالایی در کشور وجود دارد. ضمن اینکه به واسطه سازگاری این گونه با اکوسیستم ایران دامداران نیازی به مصرف آنتی بیوتیک پیدا نمی کند که در نهایت محصولات لبنی تولیدی آن هم بدون آنتی بیوتیک هستند. نتیجه گیری: می توانیم با سرمایه گذاری در معرفی گاومیش تالابی به عنوان یک گونه شاخص و موثر برای افزایش سطح امنیت غذایی کشور قدم برداریم؛ قدمی مهم در جهت توسعه پایدار و این امر با به دست آوردن شناخت کافی و دانش فنی پرورش صنعتی و متعهدانه این گونه میسر خواهد بود.

گاومیش، محصولات لبنی، سلامت