حسین دهنوی

مقاله حاضر ادبیات موضوعی مربوط به تاثیر جامعه پذیری سازمانی بر رفتار شهروندی سازمانی با نقش میانجی تناسب فرد-محیط (شهرداری شهرستان سنقر) را مورد بررسی قرار می دهد، یکی از مباحثی که در زمینه مسائل کارکنان حائز اهمیت است جامعه پذیری کارکنان است. جامعه پذیری برای تناسب شخص-سازمان اساسی است، زیرا هدف اولیه جامعه پذیری، استمرار ارزشهای اصلی و دادن یک چارچوب به کارکنان برای پاسخ به محیط کارشان و هماهنگی با کارکنان دیگر است به اندازه ای که فرایندهای جامعه پذیری به تناسب شخص- سازمان منجر شود، کارکنان با احتمال بیشتری به سازمان متعهدتر خواهند بود و ترک شغل کاهش می یابد که به نوبه خود باعث میشود که سازمانها بازگشت سرمایه بیشتری را در استخدام، انتخاب و آموزش داشته باشند، یکی از مهارتهایی که میتواند به کارکنان در این راه کمک کند رفتار شهروندی سازمانی است. این مقوله به رفتارهای فردی اشاره دارد که برخاسته از بصیرت افراد بوده و علاوه بر اینکه کارایی و اثربخشی عملکرد سازمان را افزایش میدهند، مستقیم و به صورت صریح، از طریق سیستم رسمی پاداش تشویق نمیشوند.

جامعه پذیری سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی، تناسب فرد-محیط.