بررسی تطبیقی نوستالژی در اشعار نزار قبانی و سلمان هراتی

  • سال انتشار: 1397
  • محل انتشار: نخسیتن همایش ملی تحقیقات ادبی با رویکرد مطالعات تطبیقی
  • کد COI اختصاصی: PLRC01_060
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 633
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

جواد غلامعلی زاده

استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

ابراهیم میر

کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی

چکیده

نوستالژی را عمدتا0 غم و اندوهی می دانند که از یادکرد مساله ای درناخودآگاه5 ذهن هنرمند و ادیب تبلور یافته وتبدیل به فضایی شاعرانه می شود. درعرصه ادبیات این حالت برای شاعر یا نویسنده زمانی رخ می دهد که پیرو5 انگیزش های فردی ویا اجتماعی5 محیط پیرامون خود ، به نوعی احساس دلزدگی از زمان حاضر دچار شده و آرامش و دلخوشی خود را در روزها و مکانهای دیگری، غیر از آنچه که در آن قرار دارد جستجو می کند. نزار قبانی و سلمان هراتی نیز ازجمله شاعران معاصر عرب و فارسی هستند که اندوه5 حاصل از یادکرد برخی از مسائل (فردی – اجتماعی) قلب و روح آنان را آزرده و این اندوه در برخی از اشعارشان به صورت برجسته بازتاب یافته است. نوستالژی در شعر نزار ، بیش از همه در عاشقانه های فردی و اجتماعی اش نمود پیدا می کند . از سوی دیگر در اشعار سلمان هراتی، نوستالژی عمدتا0 در ب4عد جمعی آن و در سروده های سیاسی_اجتماعی بازتاب یافته است. از محورهای مشترک نوستالژی در اشعار این دو شاعر مواردی چون یادکرد روزگار حاکمیت دادگری وآزادی ، حسرت بر گذشته ی طلائی دوران کودکی و همچنین آروزی بازگشت به مدینه ی فاضله ای است که دو شاعر آن را در لازمانی و لا مکانی نوستالژی های خود متصورند. بر این اساس مقاله حاضر درصدد است با رویکردی توصیفی - تحلیلی به بررسی تطبیقی نوستالژی در اشعار قبانی و هراتی بپردازد واز این رهگذر، زوایا و ابعاد دردها، دغدغه ها و غم و اندوه حاصل از یادکرد آنها را در اشعار شان باز شناسد.

کلیدواژه ها

نوستالژی ،درد و رنج ، نزار قبانی، سلمان هراتی، آرمان شهر.

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.