پروین نبیان
نجیمه معینی

فص دوم فصوص الحکم، حکمت دم الهی در عطای شیث به آدم و تداوم مقام جمعیت الهی است. از این رو بحث عطایای الهیپیش می آید که ابن عربی آن را به ذاتی و اسمائی تقسیم می کند. این عطایا به طور طبیعی در جواب سوال کننده حاصل میشود، که این سوال کنندگان یا شتاب زده هستند و طلب حاجت قبل از موعدش می کنند و یا محتاط هستند و دعا می کنند بهاین خاطر که شاید وقت حصول حاجت شده باشد. اما گروهی که بالاترین درجه ی شناخت را دارند، با توجه به استعداد خود حاجتمی خواهند و این خود حکمتی دارد، زیرا حاجت خواست هم به سه طریق صورت می گیرد گاهی لفظی و زبانی است و گاهی ازطریق استعداد.استعداد پنهانی ترین خواهش است. اینها سعی بر این دارند که محل خود را آماده کنند تا پذیرای آن استعداد شوند و از این طریقبه حاجت خود دسترسی پیدا کنند. اینها کسانی هستند که می دانند علم خدا به او در همه ی احوال تابع چیزی است که پیش ازوجود در عین ثابت او بوده است. خداوند هم به حسب علمی که عین او به خدا داده به او می دهد.

شیث، عطایای الهی، حاجت، دعا