عباس میرسلیمانی - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز
حسین امین - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز، داراب
سعید عشقی - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز

انگور یاقوتی سیاه زودرس ترین رقم انگور ایران است که بیشتر در مناطق گرم پرورش می یابد. یکی از مشکلات این رقم در این مناطق عدم رنگ گیری یکنواخت حبه‎ ها و در نتیجه کاهش بازارپسندی محصول است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اتفون (150 و 300 میلی گرم در لیتر)، اتانول (5 و 10 درصد)، براسینواستروئید (5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و حذف برگ های اطراف خوشه ها (5 تا 6 برگ اطراف هر خوشه) همزمان با شروع تغییر رنگ حبه ها بر رنگ گیری و برخی صفات کمی وکیفی حبه ها در انگور رقم یاقوتی سیاه در منطقه داراب انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار و هر تکرار شامل یک تاک هفت ساله در دو سال 1393 و 1394 در دو منطقه جنت‎شهر و فسارود از توابع شهرستان داراب انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمد، این تیمارها تاثیری بر TSS، اسید آب میوه و نسبت این دو نداشتند. با وجود این که اتفون با غلظت 300 میلی گرم در لیتر باعث افزایش معنی دار وزن خوشه ها نسبت به شاهد شد، سایر خصوصیات فیزیکی حبه ها و خوشه ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. تیمارهای اعمال شده تاثیری بر شاخص‎های رنگ حبه ها مانند CIRG، کروما، زاویه هیو و اجزای شاخص هانتر (L* ،a* وb*) نداشتند. غلظت آنتوسیانین، فنل کل و فعالیت آنتی‎اکسیدانی آب میوه نیز در تیمارهای به کار رفته تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشتند. در مجموع، نتایج این بررسی نشان داد که کاربرد اتفون، اتانول و براسینواستروئید در غلظت‎های متداول نمی‎تواند سبب بهبود ویژگی‎های کمی، کیفی و رنگ در حبه‎های انگور یاقوتی شود و به نظر می رسد در مناطقی مثل داراب دمای بالای هوا در دوره رسیدن و رنگ گیری حبه ها می تواند عامل مهم در عدم رنگ پذیری یکنواخت حبه ها و فرایندهای مرتبط با رسیدن میوه باشد.

انگور یاقوتی سیاه, رسیدن میوه, رنگ گیری حبه ها, آنتوسیانین, فنل کل, فعالیت آنتی اکسیدانی