پروین بهارزاده - عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا مدیر مسئول مجله
فاطمه سروی - دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد واحد کرج

واژهء نجات از واژگان امید بخش قرآنی و یکی از مظاهر رحمت و لطف الهی است که حق تعالی برای فراهم سازی بستری مناسب جهت رهایی از ظلمت،رسیدن به نقطه ای امن و مطمئن،یا ایجاد فرصتی دوباره برای هدایت و تمهیدی در جهت ایصال به کمال،شامل حال انسان می کند.اما انسان به فراخور اعتقادات فردی و وابستگی ها و دلبستگی های خویش،گاه این نعمت را پاس می دارد و گاه فرجام ناسپاسی و اعراض را بر خویشتن رقم می زند. در قرآن کریم برای واژه نجات سه وجه آمده است:1.نجوی و سخن در گوشی؛ 2.پرتاب به مکان مرتفع؛3.رهایی و خلاص.در این جستار ضمن اشاره به وجوه پیشگفته، ویژگی ها و شرایط وجه سوم در قرآن کریم بررسی و همچنین به تحلیل عوامل و موانع نجات و موضع گیری نجات یافتگان پس از رهایی پرداخته شده است. در قرآن از این حقیقت پرده برداشته می شود که تمامی انسان ها منجی حقیقی را فقط خدای یگانه می دانند و این امر زمانی رخ می نماید که در مهلکه ای عظیم فرو افتند،از همهء اسباب قطع امید کنند و با بازگشت به فطرت خداجوی خود،به سبیل نجات رهنمون شوند. افزون بر این،سقوط دوبارهء فرد نجات یافته نیز ممکن است.به عبارتی دیگر، نجات واژه ای متفاوت از فلاح است و حوزه ای متفاوت از آن را شامل می شود.    

نجات, رهایی, پیامد نجات, عوامل نجات, موانع نجات, نجات یافتگان