مهسا کریمی - کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
میترا اسدی عیدیوند - پسادکترا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
نبی اله ابوالفتحی - استادیار، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مهران صولتی هشجین - دانشیار، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

روش های سنتی ساخت داربست های مهندسی بافت، توانایی ساخت داربست با تخلخل گرادیانی به تقلید از بافت استخوان را ندارند. داربست-های استخوانی باید به نحوی طراحی گردند که نه تنها تخلخل هایی با بزرگی کافی برای اختصاص دادن به سلول ها را داشته باشند، بلکه از اتصالاتی داخلی برخوردار باشند که در متعادل سازی خواص فیزیکی و بیولوژیکی داربست نقشی حیاتی ایفا می کنند. روش های نمونه سازی سریع هم چون رسوب نشانی ذوبی(FDM) ، اجازه ساخت داربست هایی با پارامترهای کنترل شده، تکرارپذیر و مختص هر بیمار را می دهد. پلی کاپرولاکتون(PCL) و هیدروکسی آپاتیت(HA) به دلیل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری برای کاربرد های استخوانی مناسب است. در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر طراحی بر خواص بیولوژیکی داربست استخوانی کامپوزیت PCL-HA، از آزمون های زنده مانی و چسبندگی سلولی استفاده شد که جواب مطلوبی داشت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی انحراف معیار 8.3 میکرون از طراحی را نشان داد.

مهندسی بافت استخوان، پلی کاپرولاکتون، هیدروکسی آپاتیت(HA)، تخلخل گرادیانی، رسوب نشانی ذوبی