میوه ممنوعه در شعر معاصر بیست شاعر برجسته از نیما به بعد
- سال انتشار: 1391
- محل انتشار: دوفصلنامه زبان و ادبیات فارسی، دوره: 20، شماره: 72
- کد COI اختصاصی: JR_JPLL-20-72_005
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 868
نویسندگان
استاد دانشگاه اصفهان
دانشیار دانشگاه اصفهان
استادیار دانشگاه اصفهان
دانشجوی دکتری دانشگاه اصفهان
چکیده
داستان های قرآن همواره دستمایه شاعران ادب فارسی در خلق مضامین و تصاویر ناب و زیبا بوده است. یکی از این داستان ها قصه آدم و حوا و هبوط آنها از بهشت به دلیل خوردن میوه ممنوعه است. در شعر گذشته فارسی این میوه به تبعیت از اکثر تفاسیر اسلامی همواره گندم قلمداد شده است، در حالی که شاعران معاصر گاه به پیروی از روایات اسلامی این میوه را گندم دانسته اند و گاه مطابق با تفاسیر تورات، آن را سیب یا درخت معرفت نیک و بد نامیده اند و گاه نیز تلفیقی از روایات اسلامی و یهودی را به کار برده اند برخی از شاعران معاصر نیز تفسیری نمادین از این داستان ارایه کرده اند. هدف این پژوهش بررسی کیفیت بازتاب این داستان در شعر معاصر فارسی است. در این مقاله نخست به پیشینه داستان شجره ممنوعه در قرآن، تورات و تفاسیر آنها اشاره کرده ایم و سپس به بررسی و تحلیل این موضوع در شعر بیست تن از شاعران برجسته معاصر (از نیما به بعد) و مقایسه آنها با روایات قرآن و تورات پرداخته ایم. بررسی ها نشان می دهد شاعران سنت گرای معاصر اغلب به روایات اسلامی توجه داشته اند، در حالی که شاعران نوگرا غالبا به روایات تورات اشاره کرده اندکلیدواژه ها
قرآن، تورات، نماد، شعر معاصر، داستان آدم و حوا، میوه ممنوعهمقالات مرتبط جدید
- نقش ادبیات حماسی در تقویت هویت ملی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان بیله سوار
- تبیین مبانی آشپزی با تاکید بر اصول فکری مکتب مینی مالیسم
- شخصیت پردازی در رمان “شروع یک زن“ فریبا کلهر
- تصویر یا ایماژ در اشعار علوی سرایندگان معاصر
- Exploring Neurolinguistics Approaches to employ the Power of the Mind in Learning New Languages
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.