پروین همت افزا - دکتری روانشناسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مراقبت از خود بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پایهششم مشهدانجام شد. بدین منظور 30 نفر از دانش آموزان دختر به روش هدفمند، انتخاب شدند و به صورت تصادفیدر گروه های آزمایش و گواه قرار داده شدند (15 نفر گروه گواه و 15 نفر گروه آزمایش). روش این پژوهش نیمه-آزمایشی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت های اجتماعی (SSRS) استفاده شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های مراقبت از خودبه طور معنی داری موجب افزایش مهارت های اجتماعی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون، در مقایسه با گروهکنترل شده است (P<0/01, ἡ=0/635). همچنین یافته ها حاکی از آن بود که آموزش مهارت های مراقبت از خود به طور معنی داری موجب افزایش هر سه بعد همکاری (P<0/01, ἡ=0/191)، ابزار وجود (P<0/01, ἡ=0/222) و خویشتن دارای (P<0/01, ἡ=0/642)در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون، در مقایسه با گروه کنترل شده است.با توجه به نتایج حاصله می توان گفت که آموزش مهارت های مراقبت از خود می تواند نقش قابل توجهی در ارتقای مهارت هایاجتماعی و متعاقب آن ارتقای ارتباطات بین فردی دانش آموزان داشته باشد و اقدامات روان شناختی نظیر آموزشمهارت های مراقبت از خود برای دانش آموزان باید به صورت یک قانون درآمده و با جدیت بیشتری دنبال گردد.

مهارت مراقبت از خود، مهارت اجتماعی، همکاری، ابراز وجود، خویشتن داری