فیروز جعفری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
عادل شری زاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

در آغاز هزاره سوم فرآیند برنامه ریزی از مفاهیم پیش بینی و کشف آینده عبور کرده و به حوزه آینده پژوهی با هدف معماری آینده مطلوب قدم برداشته است. در این شیوه برنامه ریزی، شناسایی عوامل موثر بر وضعیت آیندهبرنامه ریزیها و در نظر گرفتن عدم قطعیت های بحرانی و نیز برنامه ریزی برای رویارویی موثر با آنها از بروز چالش ها جلوگیری خواهد کرد. این مقاله بر اساس روش کتابخانه ای و اسنادی به بحث در ارتباط با اهمیت مطالعات آینده پژوهی در فرآیند برنامه ریزی مسکن میپردازد. نتایج حاکی از آن است که رویکرد موجود در نظام برنامه ریزی مسکن مبتنی بر روشهای سنتی است. ازآنجا که در این رویکرد آینده بر اساس رویدادهای گذشته تحلیل میشود، ظهور چالشها و مسایل مختلف در عرصه برنامه ریزی مسکن دور از انتظار نیست. لذا تغییر رویکرد برنامه ریزی از اکتشافی به هنجاری و تحلیل مولفه های تاثیرگذار در برنامه ریزی مسکن اقشار کم درآمد و دخالت دادن آنها در این فرآیند میتواند از بروز چالش های پیش رو در عرصه برنامه ریزی مسکن اقشار کم درآمد جلوگیری کند.

آینده پژوهی، مسکن، برنامه ریزی مسکن، رویکرد اکتشافی و هنجاری