CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مقایسه عوامل استرس زای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن درمیان مسیولان ورزش شرکت نفت ایران

عنوان مقاله: مقایسه عوامل استرس زای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن درمیان مسیولان ورزش شرکت نفت ایران
شناسه ملی مقاله: JR_SMSJ-3-12_003
منتشر شده در شماره 12 دوره 3 فصل آذر و دی در سال 1390
مشخصات نویسندگان مقاله:

امین پورنقی - کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه تهران
حسن اسدی - دانشیار دانشگاه تهران
نصرالله سجادی - استادیار دانشگاه تهران

خلاصه مقاله:
تحقیق حاضر با هدف مقایسه عوامل استرس زای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن در میان مسیولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است. مسیولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. تعداد کل این افراد 170 نفر بود که از میان آنها، با استفاده از جدول مورگان، 117 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی نظام دار انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اشپیل برگر (1984) (با پایایی (α= 0/905 و راهکارهای فردی مواجه ه با استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (1988) (با پایایی (α= 0/89 استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر، شفه و ANOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد گروه کارشناسان ورزشی، در مقایسه با دو گروه دیگر بیشترین میزان عوامل استرس زای شغلی مدیریتی (با میانگین (5/77 را تجربه کردند، اما میزان استرسزایی این عوامل در گروه ها متفاوت بود.مهمترین عامل استرسزای شغلی مدیریتی در گروه مدیران ورزش ابهام نقش (با میانگین (5/35، در گروه کارشناسان ورزش عامل جریان رشد و ارتقاء (با میانگین (5/84 و در گروه مربیان ورزش عامل فناوری مربوط به شغل (با میانگین (5/41 بود. مقایسه راهکارهای فردی مواجه ه با استرس شغلی در این گروه ها نشان داد در میان راه کارها بیشترین میزان استفاده از عامل حمایت اجتماعی با میانگین (3/32) و کمترین میزان استفاده مربوط به عامل تفریح و سرگرمی با میانگین (1/42) بود. نمره استاندارد T و تطبیق آن با جدول استاندارد موجود نشان داد هر سه گروه در سطح متوسط از راهکارهای فردی مواجه ه با استرس شغلی استفاده میکنند، اما میزان استفاده از این راهکارها در گروه ها متفاوت بود. سطح معنی داری به دست آمده از آزمون ANOVA نشان داد بین میزان استرس شغلی مدیریتی تفاوت معنی داری در بین سه گروه وجود نداشت (p= 0/18)، ولی در میزان استفاده از راهکارهای مدیریتی مواجه ه با استرس شغلی تفاوت معنی داری مشاهده شدp=0/01همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفهp =0/0148نشان داد تفاوت موجود در را هکارهای فردی مواجه ه بااسترس شغلی میان کارشناسان و مربیان بود. همچنین میانگین نمرات مدیران ورزش نشان داد این گروه، در مقایسه با دو گروه دیگر در سطح بالاتری از راه کارهای فردی مواجهه بااسترس شغلی استفاده می کنند.

کلمات کلیدی:
استرس شغلی، راه کارهای فردی مواجه ه با استرس شغلی، عوامل استرس زای شغلی مدیریتی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/764997/