افضل السادات حسینی - دانشیار دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
تحسیم الیاسی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
شب بو حقگو - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران

دگرگونی های اجتماعی قرن اخیر و گرایش شدید به آموزش و پرورش جالب توجه است. گرایشی شدید که تقریبا فراگیر و جهانی است. آموزش و پرورش درحقیقت باید مسیول رشد مردم به شیوه ای مرجح باشد. انسان با پرداختن به مسایلی فراتر از انباشت دانش مواجه است .انسان موجودی خلاق و منحصربه فرد است که نمی توان برای توانایی ها یش حد و مرزی قرار داد. او را نباید در تقسیم بندی های سنی خاصی برای رشد محصور کرد، او می تواند از زمان انعقاد نطفه تاپایان عمر به رشد و تعالی خود ادامه دهد. هدف از این پژوهش بررسی فلسفه پویش وایتهد و رویکرد تربیتی او به آموزش مادام العمر، به شیوه ی پژوهش تحلیلی ، استنتاجی است. در این مقاله سعی می شود ضمن پرداختن به زمینه های شکل گیری اندیشه های وایتهد، وتاثیراتی که وی ازجریان های فکری وعلمی زمان خویش گرفته؛ به دو سوال پژوهشی پاسخ دهیم. اولا، فلسفه ی پویش وایتهد ،مبتنی برچه مولفه های تربیتی است دوما، این فلسفه چگونه منجر به یادگیری مادام العمر می شود در جریان این بررسی با توجه به اهمیت دیدگاه فلسفه ی وی و تاثیرآن بر نظرات تربیتی اش، به تبیین و توصیف فلسفه ی پویش پرداخته و عناصر اصلی آن را مطرح می نماییم. سپس مراحل و اصول و اهداف تربیتی ماخوذ ازدیدگاه ها وبنیان های فلسفی او استخراج شده .و درنهایت نسبت بین اندیشه ها و تاکید آنها بریادگیری مادام لعمر بررسی می گردد. وایتهد به فلسفه صبغه ای رازآمیز بخشید و از فروکاستن آن به ساحت استدلال و منطق اجتناب داشت. ماهیت انسان را ممتد در فضا و زمان دانسته و تعلیم و تربیت را چون امری عام و مادام العمر که در هر مکان و توسط هر نهاد رسمی و غیر رسمی در جریان است می نگریست و به شبکه ای ارتباطی قایل بود که رخدادها و تجربه های آدمی را چون فرآیند ی، به هم مرتبط می کند، واقعیت های عینی و تصورات ذهنی را لاینفک دانسته وشناخت را حاصل اندیشه ها و مفاهیم پویا در پیوستاری زمانی تعریف می کند که از امتزاج عواطف و احساسات با داده های عینی و تجربی حاصل می گردد. اگرچه وایتهد سه مرحله ی: عشق ، دقت و تعمیم رابرای تربیت بر می شمارد. نباید این دوره هارا مستقل و منحصر به سال های خاص پنداشت. در واقع این دوره ها همپوشانی داشته و در سراسر طول زندگی در یک فرایند مارپیچی درحال تکرارند چنان که ازدل هر مرحله،مرحله ی دیگری زاده شده و با آموخته های قبلی پیوستگی و ارتباط معناداری ایجاد می کند

فلسفه پویش، آموزش، یادگیری مادام العمر