مهناز صباحی - کارشناس ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران
بهشته نیوشا - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران

زمینه و هدف : هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی فعالیت های حرکتی بر اکتساب و یادداری مهارت های حرکتی درشت در کودکانطیف اوتیسم است.روش تحقیق:جامعه ی آماری کودکان مدارس استثنایی شهر تهران بود که 40 کودک دارای اختلالات اوتیسم به صورت نمونه در دسترسو هدفمند (n=40)، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی وکنترل تقسیم شدند (هر گروه 20 نفره). با استفاده از آزمون رشد حرکتی عمده ویرایش دوم (TGMD-2) پیش آزمونی از هر دوگروه به عمل آمد، سپس در گروه آزمایش، به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه، برنامه حرکتی اسپارک، به مدت 24 جلسه اجرا گردید و در انتهای هفته هشتم پس آزمون از هر دو گروه (آزمایش و کنترل) به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل کوواریانس و t همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مقدار p> 0/05 به عنوانسطح معنی داری تفاوتها در نظر گرفته شد.یافته ها: بررسی تحلیل کوواریانس داده ها نیز نشان داد که در هر دو خرده آزمون مهارت های حرکتی و کنترلی در بین دو گروه آزمایشیو کنترل اختلاف معنی داری وجود دارد و برنامه های حرکتی اسپارک بر روی هر دو خرده آزمون در گروه آزمایشی موثر بوده و ایناثربخشی تابع جنسیت کودکان نبوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتیجه به دست آمده از این تحقیق می توان از برنامه ی حرکتی اسپارک برای این گروه از کودکان استفاده کرد تابا توانمند کردن آنها در مهارتهای حرکتی به رشد و پیشرفت آنان در زمینه های دیگر یادگیری کمک کرد.

اسپارک، اوتیسم، برنامه حرکتی، کودکان، مهارت های درشت