طنز تلخ سیاسی در سروده های پایداری حافظ ابراهیم
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: نخستین همایش ادبیات مقاومت با محوریت شهدای دانشجو استان خراسان شمالی
- کد COI اختصاصی: ICRL01_185
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 1212
نویسندگان
دانشجوی دکتری رشته زبان وادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد و مدرس دانشگاه پیام نور
دانشیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد مقدس
چکیده
حافظ ابراهیم، شاعر نیوکلاسیک و متعهد مصری که توانست القابی چون شاعر نیل، شاعر مردم و شاعر موسیقی کسب کند، رنج ها و مصیبت های کشورش را که در آن زمان از استعمار از یک سو و بی کفایتی حاکمان داخلی از سوی دیگر رنج می کشید به بهترین شیوه و با بکار بردن زبان طنز به تصویر کشد. او هدفش خنداندن دیگران نیست، بلکه از آن به عنوان دست اویزی جهت نقد و بیان اوضاع وخیم سیاسی کشورش با بیانی صادقانه بهره می برد. در واقع طنز تلخ او را می توان یکی از روش های مقاومت و پایداری دانست که با رویکردی آگاهی بخش و با تکیه بر وطن دوستی و ظلم ستیزی، تعهد شاعر در برابر جامعه و ملت خویش را به نمایش گذاشته است. حافظ، در طنزپردازی خود از شیوه هایی نظیر تشبیه، استعاره، کنایه، پارادوکس، مبالغه، تکرار، امر، استفهام و ندا استفاده کرده است. هدف پژوهشگران این مقاله بررسی و تبیین اشکال طنز سیاسی و شگردهای بیانی آن در شعر حافظ ابراهیم با تکیه بر روش توصیفی– تحلیلی است. از مهمترین نتایج این پژوهش آن است که سخریه یا طنز تلخ، از جنبه های برجسته اشعار سیاسی و اجتماعی حافظ است که غالبا مورد غفلت پژوهشگران واقع شده است و برخلاف نظر برخی ناقدان، موضع حافظ در برابر اشغالگران شفاف و استعمارستیزانه و تمام سعی وی بر برانگیختن غیرت ملی و بیداری مردم خموش و غافل و در هم شکستن سکوت آنها در برابر تضییع حقوقشان و روشن گری افکار عمومی جهت خیزش به سوی رشد و تعالی جامعه است.کلیدواژه ها
ادبیات پایداری، طنز سیاسی، استعمارستیزی،حافظ ابراهیممقالات مرتبط جدید
- نقش ادبیات حماسی در تقویت هویت ملی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان بیله سوار
- تبیین مبانی آشپزی با تاکید بر اصول فکری مکتب مینی مالیسم
- شخصیت پردازی در رمان “شروع یک زن“ فریبا کلهر
- تصویر یا ایماژ در اشعار علوی سرایندگان معاصر
- Exploring Neurolinguistics Approaches to employ the Power of the Mind in Learning New Languages
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.