بررسی مفاهیم و جایگاه عقد ضمان در فقه امامیه و حقوق ایران
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: فصلنامه مطالعات علوم سیاسی، حقوق و فقه، دوره: 3، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_PSLJ-3-2_014
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 631
نویسندگان
استادیار و عضو هیت علمی جامعه المصطفی العالمیه، ایران
دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، ایران
چکیده
مبنای فقهی و حقوقی ضمان درک در این فصل به طور جداگانه به بررسی مبنای ضمان درک در فقه امامیه و حقوق خواهیم پرداخت، چرا که مبنای ضمان درک در فقه امامیه با آنچه که در حقوق ایران آمده مغایر است زیرا حقوق ضمان درک را ناشی از بیع صحیح دانسته (م 391 ق.م) در حالی که در فقه امامیه مبنای ضمان درک فساد بیع است ضمان در فقه و حقوق به دو تعبیر استعمال شده است یکی به معنای عقد ضمان و آن عبارت است از اینکه شخصی، مالی را که بر ذمه دیگری می باشد به عهده گیرد و دیگری به معنای مسیولیت مدنی. البته در فقه نیز ضمان به دو تعبیر مصطلح گردیده، یکی ضمان بالمعنی الاعم که عبارتست از عقد ضمان، عقد کفالت و عقدحواله و دیگری ضمان بالمعنی الاخص است که منحصرا0 مربوط به عقد ضمان است. عقد ضمان، یکی از انواع عقود اسلامی است که در مقایسه با سایر عقود بیشتر و پیشتر مبتلابه جامعه بوده و هست. دراین راستا فقها و حقوقدانان مشهور به فحص و بررسی درمتن و ماهیت آن و حتی به حواشی آن نیز اهتمام ورزیده اند و از دیگر سو، به علت اختلافی بودن ماهیت این عقد بین فقهای اهل تشیع و تسنن، دامنه بحث بسیار گسترده و وسیع گردیده است. مقاله حاضر، کنکاشی علمی و تحقیقی است مدون و منظم هم درحقوق و هم درریشه یابی منابع فقهی و حقوقی عقد ضمان و هم چنین مولف محترم سعی وافر در تقارن آن با نظام حقوقی معاصر دنیا و تطبیق آن با فقه اهل سنت داشته است.کلیدواژه ها
عقد، عقد ضمان، فقه و حقوقمقالات مرتبط جدید
- همیاری مردمی و کمک های مومنانه ارتش جمهوری اسلامی ایران در بحران های عمومی
- نقش مدیریت دفاعی راهبردی بر ارتقای سرمایه های انسانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران
- توسعه پدافند غیرعامل تیپ های متحرک هجومی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مقابله با تهدیدهای نوپدید نظامی
- نگاهی تحلیلی به گفتمان تعالی سازمانی از طریق بهبود عملکرد سرمایه های انسانی در ارتش جمهوری اسلامی ایران
- تحلیل گفتمان و بیانات فرماندهی معظم کل قوا (مد ظله) در سلسله دیدارهای ۱۹ بهمن (مطالعه موردی، ۱۳۹۱ه.ش - ۱۴۰۱ه.ش)
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.