سروناز حسین رضوی - پژوهشگر دکترای شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
نیلوفر قهقایی نظام آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس

هویت یک فضا مجموعه ای از نشانه هاست که وجه مشخصه آن از لحاظ فرهنگی وکارکردی برای هر سرزمینی محسوب می شود. در معماری گذشته، طاق، چهارایوانی و حیاط مرکزی و... عناصر هویتی معماری ایران زمین بودند که در حال حاضر رفته رفته به فراموشی سپرده شده و جایگاه خود را هم از نظر طراحی و هم از نظر کارکردی از دست داده اند. هنر ایرانی متاثر از مبانی فکری ایرانی، هنری مفهومی است. اشتراک در مبانی فکری و تلاش برای حفظ و انتقال اصول و معیارهای هویت ایرانی به زبان و بیان هر دوره، موجب پیوستگی هویتی با آثار دوران گذشته شده است؛ اما در دوران معاصر به دلیل نقصان در توجه به جهان بینی جامعه در ایجاد زبان و بیان مشترک گسست هایی در این مسیر ایجاد شده است .مقوله ای به نام هویت سابقه ای به بلندای تاریخ دارد.آن زمان که انسان احساس کرد باید به کیستی و چیستی خود در برابر طبیعت و ماورای آن پاسخ گوید، هویت متولد شد. در پژوهش حاضر به منظور روشن شدن حقیقت مفهوم هویت در روند معماری ایرانی، با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از مطالعات اسنادی، این مهم مورد بررسی قرار گرفته شده است.

مفهوم هویت، هویت در معماری، هویت ایرانی، معماری ایرانی، تحول هویت