حمید صابری - استادیار گروه جغرافیا ،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
فرشته صادقی اسکندری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
پرنیان فرزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روشهای ساخت شهرهای فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود،بسیار مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته است. اما عدم توجه به معیارها و ضوابط الزم برای مکان یابی صحیحاین ساختمانها میتواند باعث بروز مشکلات متعددی در مناطق شهری و آینده شهرها گردد. سیاست هایشهرنشینی در ایران نیز با انگیزه صرفه جویی در مصرف زمین گران قیمت مراکز شهرهای بزرگ، به بلند مرتبهسازی روی آورد و به راهکاری جهت پاسخگویی به نیاز روزافزون جمعیت جوان کشور به مسکن تبدیل شد. شهراصفهان نیز به عنوان یکی از کلان شهر ایران از این قاعده مستثنا نبوده و به دلیل سیاست های تشویقی واگذاریزمین شهری و عدم برنامه مناسب برای کنترل گسترش شهر، رشد افقی چشم گیری بین سالهای 1335 تا 1395در ساختمان های بلند مرتبه داشته است . این مقاله به ارزیابی انواع ساختمانهای بلند مرتبه مسکونی در منطقه6 اصفهان با استفاد ه روش تحلیلی و تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) پرد اخته شد ه است. برایاستفاده از این مدلها، معیارهای خاص تدوین و وزن دهی شد. نتایج نشان داد که در هر سه مدل مکان A(ساختمان جدید استادان) مناسب ترین مکان است. همچنین در مدل تاپسیس و آنتروپی مکان C (ساختمانتامین اجتماعی)، نامناسب است. از طرفی در این دو مدل مکان B (مجتمع مسکونی پارک) نسبتا مناسب است.

شهرهای فشرده، بلند مرتبه سازی،اصفهان، منطقه 6، روش AHP