علی برومند - عضو هیات علمی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران،
شیده سراییان - عضو هیات علمی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

شبکه های موردی بین خودرویی، یک نوع از شبکه های موردی سیار هستند که برای ارایه ارتباط مابین خودروهای نزدیک به هم و همچنین خودروها و تجهیزات جاده ای طراحی شده اند. انگیزه ایجاد این نوع از شبکه ها، راحتی و امنیت رانندگان و مسافران است که این امر از طریق ارسال پیام های هشدار در زمان بروز خطر و حتی فراهم آوردن برنامه های کاربردی سرگرمی، اینترنتی، اخبار و ... فراهم می گردد. مهم ترین مساله با توجه به ویژگیهای این نوع از شبکه ها که مهم ترین آن خود سازماندهی و تغییرات سریع توپولوژی است، مساله مسیریابی است که این امر ضرورت بررسی پروتکل های مسیریابی را بیش از پیش آشکار می نماید. به همین دلیل، در این مقاله به تحلیل و ارزیابی پروتکل های مسیریابی DSR و DSDV به عنوان پرکاربردترین پروتکل های مسیریابی این نوع از شبکه ها به کمک شبیه ساز 0.ns2 و ابزارهای MOVE و SUMO پرداخته می شود. بر اساس نتایج حاصل از شبیه سازی و فایل خروجی، این دو پروتکل به کمک پارامترهای مختلفی تحلیل شده و خروجی مورد نظر، توسط ابزار gnuplot در قالب نمودار و همچنین یک جدول مقایسه ای نمایش داده می شود.

شبکه های موردی بین خودرویی، پروتکل مسیریابی DSR ،پروتکل مسیریابی DSDV ،شبیه ساز 0.ns2 ،ابزار MOVE ،ابزار gnuplot ابزار، SUMO