رامان احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
بابک قنبرزاده - استاد علوم و صنایع غذایی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
علی ایاسه - استادیار علوم و صنایع غذایی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

بکارگیری نانورسها، میکرو- نانوفیبرهای سلولز، نانوفیبرها و نانولولههایهای کربن در بیوپلاستیکها، توجه تحقیقات زیادی را در جهت بهبود خواص فیزیکی در پلاستیکها و بیوپلاستیکها به خود جلب کرده است. این تحقیق، نانوکامپوزیتهایی کهبصورت اختصاصی در بستهبندی مواد غذایی کاربرد دارند را بررسی میکند که در آنها نانوفیبرهای سلولزی، نانوتودههای کریستالی آنها و نانورسهای غیرمونتموریلونتی غذا- سازگار استفاده شده است. این نانوکامپوزیتها طی فرآیندهای معمول قالبریزی محلول و مخلوطکردن در حالت مذاب، جهت بهبود خواص بازدارندگی در برابر گازها و ارتقاء دیگر قابلیتهایپلاستیکهای زیستبستهبندی، تهیه شدهاند. خواص بازدارندگی، عوامل اصلی محدود کننده شناختهشده در استفاده وسیع بویژه از پلیاسترها در افزایش عمر ماندگاری غذاهای زیستبستهبندی شده هستند این تحقیق، مروری بر اخواص مکانیکی، حرارتی و نفوذپذیری به اکسیژن در نانوکامپوزیتهای حاصل از بیوپلیمرها را مورد بررسی قرار میدهد

نانوبیوکامپوزیت، بیوپلیمر، بیوپلاستیک، بستهبندی غذایی، نانورس، نانوفیبر