مدینه علیخانی گله - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی
زهره سعادتمند - دکتری واستاد دانشگاه خوراسگان اصفهان
صفر موسایی گله - کارشناسی ارشد زبان انگلیسی
علی جمالی گله - کارشناسی ارشد زبان وادبیات فارسی

مقدمه : هدف این پژوهش بررسی نقش برنامه ریزی درسی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دوم می باشد. نیل به اهداف و موفقیت در برنامه ریزی درسی از اهمیت و ارزش ویژه ای برخوردار است. همچنین کسب دانش و تحصیل علوم، از آرمان ها و ایده های ارزشمند دانش جویان است.برنامه ریزی درحوزه ها و ابعاد گوناگون زندگی مطرح است. نمی توان جایی از زندگی را پیدا کرد که نیاز به برنامه ریزی نداشته باشد. «برنامه ریزی» از جمله واژگان سهل و ممتنع است؛ زیرا ظاهری ساده و باطنی پیچیده دارد. یادگیری و سپردن آموخته ها به ذهن از جمله مسایلی است که پیوسته برای دانش پژوان و دانش آموزان مطرح بوده و تاکنون روش ها و راههای مختلفی برای بهتر یادگرفتن و خوب آموختن از سوی صاحب نظران بیان شده است.روش: این پژوهش از توع تحلیلی - کیفی می باشد.نتیجه گیری: نمود اصلی نبود برنامه ریزی درسی از کلاس چهارم و پنجم شروع می شود و در دوران راهنمایی به اوج خود می رسد و در دبیرستان شکایت عمده والدین درس نخواندن و نداشتن برنامه دانش آموزان است.بیشتر خانواده ها در دبیرستان به فکر برنامه ریزی درسی می افتند که اغلب بسیار دیر است و به سرعت نمی توان بچه ای را که در طول دوران تحصیل برنامه ای نداشته است، هدفمند و با برنامه کرد.

برنامه ریزی درسی،یادگیری،برنامه ریزی تحصیلی