مرتضی چمل نژاد - کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،کارشناس پژوهش میناب، هرمزگان، ایران
منصور محسنی - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، مدرس دانشگاه آزاد واحد میناب، هرمزگان، ایران
محمدمهدی حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه هرمزگان، ایران

هر نظام آموزشی برگرفته از مکتب فلسفی و نظام فکری خاصی است، که این امر بسته به ایدئولوژی و مبانی فکری آن نحوه ی تعامل و ارتباط بین دو عنصر اصلی تعلیم و تربیت «معلم- شاگرد»را ترسیم نموده اند. این تفاوت گاه به محوریت معلم و گاهی به محوریت شاگرد یا شکل سوم یعنیمحوریت سایر عناصر مانند محتوای درسی منتهی می گردد که در هر کدام نقش و جایگاه معلم و شاگردو میزان اثر گذاری هر کدام بر نحوه و میزان شکل گیری شخصیت انسانی متفاوت خواهد بود. هدفپژوهش بررسی تطبیقی رابطه معلم و شاگرد از منظر مکاتب فلسفی غرب، اندیشندان غربی و مکتباسلام و خصوصاً اندیشمندان اسلامی است. مدل پژوهش توصیفی و رویکرد آن تطبیقی تحلیلی که باشیوه اسنادی صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که معلم در مکتب ایدالیسم و رئالیسم و تومیسممحور است و گزینش آن بسیار با اهمیت و ارتباط با شاگرد یک ارتباط عمودی است. اما در مکتبپرگماتیسم شاگرد محور کار است و برای حل مسائل مشکل گشایی می کند معلم بجای میدان داری بههدایت می پردازد و گاه مقام خود را تا حد یک شاگرد تقلیل می دهد. از منظر اسلام رابطه معلم و شاگردعلاوه بر رابطه آموزشی یک رابطه معنوی عمیق می باشد چنانچه معلمی شغل انیباء بیان شده است.وظیفه معلم اسلام گرا صرف آموزش محض نیست وی نقش زمینه سازی جهت رشد و تعالی معنویمتربیان را عهده دار است. این رابطه چند بعدی و با خدا محوری عجین می باشد.

مکاتب فلسفی، ایدآلیسم، رئالیسم، پراگماتیسم، اسلام