بهروز صبوحی لکی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب

یکی از اصول مدیریت اسلامی اصل آخرت گرایی است. آخرت گرایی به این معنی که مدیر اسلامی نباید منافع اقتصادی ومادی را بر ارزش های متعالی اسلامی و انسانی تقدم دهد. در تعالیم دین و قرآنی نیز همواره بر حفظ حرمت مسلمانان و تقدمآن در برابر منافع مادی اقتصادی تاکید شده است. شاید از همین روست که می توان حفظ حرمت مسلمانان را به اخلاق گرایینیز تعبیر کرد. اخلاق گرایی در حقیقت تاکید و عمل به ارزش های دینی، انسانی و اسلامی، رعایت و ترویج آن ها در جامعه است.آخرت گرایی اصلی از اصول مدیریت اسلامی و برگرفته از اصل ایمان به معاد و حیات پس از مرگ است. این اصل به اینحقیقت نظر دارد که هدف نهایی، حیات جاودان آخرت است و زندگانی دنیا تنها مقدمه برای آن حیات است (فإن الغایه القیامه ،ٔ امیرالمؤمنین (ع)). این اصل نه تنها در حوزه اندیشه و نظر منشا اثر است بلکه در حوزه عملکردها نیز باعث تاثیرهایقابل توجه و اساسی و تغییر و اصلاح جهت گیری هاست. آخرت گرایی در حقیقت چیزی نیست جز تلبس به ارزش های الهیدین حق که ما را در مسیر مستقیم به سوی سعادت ابدی رهنمون می شود. در مدیریت اسلامی در حوزه های مختلف، ایناصل دارای تاثیرهای اساسی می باشد و حیطه وظایف مدیریت بعنوان مهمترین حوزه بحث مشمول این تاثیرهای می باشد. مادر این مقاله برآنیم تا پس از تبیین اصل آخرت گرایی و جایگاه آن در مدیریت اسلامی، به تبیین تأثیر آن از منظر امام علی(ع) بپردازیم، لازم به ذکر است آخرت گرایی مبتنی بر ایمان به معاد است .

مدیریت اسلامی،آخرت گرایی، مدیریت آخرت گرا ، امام علی (ع)