تابعیت در حقوق ایران
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: نخستین کنگره بین المللی جامع حقوق
- کد COI اختصاصی: LAWI01_002
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 3318
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی دامغان
استادیارحقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی، سفیرایران در هلند،
استادیار حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
این پژوهش از نوع توصیفی– تحلیلی و با ابتنای بر قوانین و مقررات موجود و تجزیه و تحلیل علمی آنها و به روش کتابخانه ای انجام پذیرفته است و در دسته بندی تحقیق، بر حسب هدف در گروه کاربردی قرار دارد. تابعیت عبارت از رابطه و تعلق سیاسی، حقوقی، معنوی و قانونی یک شخص حقیقی به دولتی معین و جمعیت تشکیل دهنده ی آن است که این رابطه دوطرفه بوده و موجد حقوق و تکالیف متقابل برای تبعه و دولت می باشد. تابعیت بر دو نوع اصلی و اکتسابی است. تابعیت اصلی به دو روش اصل خون، بر اساس تابعیت والدین، و یا اصل خاک، بر اساس محل تولد، از ابتدای تولد از طرف دولت بر طفل تحمیل می شود. تابعیت اکتسابی اصولاً به درخواست شخص و قبول دولت اعطاء کننده تابعیت محقق می گردد. آثار ناشی از تابعیت اصلی با تابعیت اکتسابی متفاوت است. اصول 41 و 42 قانون اساسی ایران و مواد 976 الی 991 قانون مدنی مربوط به تابعیت و احکام و قواعد آن است. نظام حقوقی ایران اصل خون را به صورت مطلق و فقط از طریق نسب پدری و اصل خاک را به صورت مشروط پذیرفته است. شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور و همچنین گسترش روابط بین المللی ایجاب می نماید، پس از گذشت حدود 85 سال از عمر قوانین تابعیت ایران، قانونگذار نسبت به اصلاح نقایص، رفع ابهامات و تدوین مقررات جامع و ایجاد تناسب میان قوانین با واقعیت های موجود چاره اندیشی و اقدام نماید.کلیدواژه ها
تابعیت، تابعیت اکتسابی، حقوق ایرانمقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.