محمد اسماعیل نژاد - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، اداره آموزش و پرورش ناحیه 2، اصفهان، ایران
توران نصیری - کارشناس آموزش ابتدایی ، اداره آموزش و پرورش ناحیه 4 ، اصفهان ، ایران
فرناز اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد خوراسگان، اصفهان، ایران

اختلال پرخوری عصبی یکی از رایج ترین اختلالات در دانش آموزان مدرسه رو و سایر آحاد جامعه می باشد.. پرخوری عصبی بیشتردر کودکی شروع شده و احتمال بروز این اختلال در نوجوانی کمتراست حدود 90 درصد بیماران پرخور عصبی را زنان یا دخترانتشکیل می دهند. شیوع پر خوری عصبی بین 1 تا 2 درصد در جنس مؤنث تخمین زده می شود. ایناختلال با استفاده از روشهای رفتاری ، روان درمانی و دارو درمانی، قابل کنترل و اصلاح می باشد. هدف از مقاله اقدام پژوهی حاضرمی باشد. روش مورد استفاده در این » بررسی راههای کاهش ودرمان پرخوری عصبی در یک دانش آموز دختر با نیازهای ویژه «پژوهش مطالعه موردی )مورد منفرد( بوده و در این نوع پژوهش عملی، پاداش و تقویت، نقش متغیر مستقل را ایفا نموده و رفتارخوردن در دانش آموز، نقش متغیر وابسته را بازی می کند. با عنایت به نوع مشکل رفتاری کیس و به منظور پیشگیری از پیامدهایجانبی آن مثل چاقی در فرد و مثل بدآموزی و بی نظمی و عدم رعایت مقررات کلاس درس توسط دانش آموزمربوطه، درصدد برآمدمتا علل وعوامل رفتارپرخوری کیس را شناسایی و مطالعه نموده و به دنبال راهکارهای مناسبی برای چاره جویی این معضل باشم. بااستفاده از روش طرح تشویقی مدرسه و پاداش، برنامه اصلاح رفتار و کنترل رژیم غذایی کیس در منزل و مدرسه و شرکت درفعالیت های پرورشی، بر رفتار دانش آموزم نظارت خود را اعمال نمودم. یافته های پژوهش با مقایسه شرایط کیس قبل و بعد از اجرایبرنامه اصلاح رفتار و با اتکاء به مشاهدات شخصی، دریافت گزارشات واصله از همکاران، دانش آموزان درمدرسه و والدین او در منزل،تفاوت معناداری را نشان می دهد.

اختلال پرخوری عصبی، پاداش، اندازه گیری رفتار، برنامه اصلاح رفتار