فاطمه قاسمی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی
رضا پاشا - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی
علی نوری - دانشجوی دکتری مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی
ربابه مهدی پور - دانشجوی دکتری مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و بروز خلاقیت بین دانش آموزان اجرا شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه آماری تحقیق را دانش آموزان دختر دبیرستان های شهرستان آمل در سال تحصیلی 90-91 تشکیل دادند که تعداد آن ها 6725 نفر می باشد. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ( برآورد حجم نمونه از روی حجم جامعه) و به شیوه ی نمونه گیری تصادفی ساده 363 نفر نمونه آماری انتخاب شدند. جهت گرد آوری داده ها از دو آزمون زمینه یابی مداد کاغذی چند جوابی سنجش خلاقیت (MPPT) تورنس و آزمون سنجش هوش هیجانی برادبری و گریور استفاده شد. جهت تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از روش های آمار استنباطی همچون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با توجه به وجود مفروضه های کاربرد این آزمون ها استفاده شده است. نتایج تحلیل های آماری نشان دادند: 1) بین خودآگاهی و بروز خلاقیت در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد؛ 2) بین خود مدیریتی و بروز خلاقیت در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد؛ 3) بین آگاهی اجتماعی و بروز خلاقیت در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد؛ 4) بین مدیریت رابطه و بروز خلاقیت در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و 5) رابطه معنی دار بین متغیر های پیش بین و متغیر ملاک خلاقیت با 99 درصد اطمینان تایید می شود و به ازای هر واحد افزایش در خودآگاهی 0.138 واحد افزایش در خلاقیت و به ازای هر واحد افزایش در مدیریت رابطه 0.124 واحد افزایش در خلاقیت خواهیم داشت.

هوش هیجانی، خلاقیت، خودآگاهی، خود مدیریتی، مدیریت رابطه