محمد خانپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
علی خانپور - دانشجوی کارشناسی نرم افزار کامپیوتر، دانشگاه تبریز

با پیشرفت تکنولوژی آموزشی در قرن بیست و یکم و ظهور گسترده شبکه های رایانه ای امر آموزش نیز آسان گردید. استفاده از فناوری های اطلاعاتی باعث به وجود آمدن یادگیری الکترونیکی شد. زیرا نیازهای گسترده جوامع دانش محور و مبتنی بر فناوری های اطلاعاتی با دامه استفاده از روش های سنتی نظام آموزشی قابل پاسخگویی نبود به همین دلیل یادگیری آموزش الکترونیکی در نظام نوین آموزشی به وجود آمد. یادگیری الکترونیکی به آن نوع یادگیری گفته می شود که در محیط شبکه به وقوع می پیوندد و در آن مجموعه ای از فناوری چند رسانه ای، فرارسانه ای و ارتباطات از راه دور به خدمت گرفته می شود و نوعی یادگیری است که در محیط اینترنت صورت می گیرد و با بهره گیری از فناوری شبکه تسهیل می شود. در یک تعبیر ساده و به طور کلی (E-Learning) یادگیری الکترونیکی یعنی آوردن سازمان یادگیرنده (دانشگاه) به نزد یادگیرنده و نه آوردن یادگیرنده به نزد دانشگاه در هر زمان، در هر مکان و برای هر کس. یادگیری الکترونیکی، نظامی مبتنی بر فناوری اطلاعاتی و ارتباطی (همانند سخت افزار، نرم افزار و شبکه های رایانه ای) به منظور ایجاد، نگهداری، توسعه و در دسترس قراردادن مواد مطالعاتی، آموزشی برای دانشجویان می باشد که فعالیت های مطالعاتی و آموزشی را هدایت می کند و ارزیابی دانشجویان را بدون نیاز به وجود محلی برای یادگیرندگان و معلمان امکان پذیر می کند. با رواج هر چه بیشتر رایانه در جزیی ترین مسائل روزمره، دنیای ما با سرعت هر جه بیشتر به دنیای الکترونیک و دیجیتال تبدیل می شود و در این میان آموزش و یادگیری نیز به صورت دیجیتال درآمد. از مزایای یادگیری الکترونیکی (E-Learning)، آموزش در هر زمان و مکان یا حذف زمان و مکان در یادگیری، دسترسی به منابع متعدد آموزشی با کمترین هزینه و زمانف تحصیل همزمان با اشتغال و از معایب آن نیز رویکردهای مدیریتی الکترونیکی را می توان نام برد.

یادگیری الکترونیکی E-Learnin، فناوری های اطلاعاتی، یادگیرنده، دنیای الکترونیک، آموزش