عادل بخشی بالکانلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی تبریز ،ایران
رسول درسخوان - استادیار شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز ،ایران

به اعتقاد بسیاری از محققان، معماری با قدمتی طولانی، به عنوان عنصر مهمی از فرهنگ، نقش اساسی در شکلگیری و تکامل بشر ایفا میکند. در این میان، معماری فضاهای آموزشی که دوره زمانی طولانیتری از عمر انسانها را در خود جای میدهند، سهم به سزایی در این روند دارند چرا که ویژگیهای خاص محیطی متاثر از هر دو مقوله معماری و آموزش مانند نور، رنگ به ویژه تاثیر فضای آموزشی بر کیفیت آموزش و رفتار دانش آموزان و معلمان، سبب رابطه ای بسیار تنگاتنگ میان معماری و آموزش شده است. هدف از تحقیق حاضر دست یابی به مکانی با اصول طراحی فضای ویژه)طراحی فضای فکری و خلاقیت( برای کودکان و نوجوانان با تاکید بر بهره گیری از قابلیت های فضایی و تاثیر این مکانها بر تفکرات و ذهنیات و رفتارهای کودکان و نوجوانان می باشددر این مطالعه تلاش شده است تا با بررسی شرایط اقلیمی شهر میاندوآب، به طراحی معماری کانون پرورش فکری این شهر مبتنی بر معیارهای خلاقیت و یادگیری کودکان بپردازیم. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که تغییر در هر یک از عناصر اقلیمی، دما و رطوبت هوا، باد و تابش آفتاب می تواند به میزان قابل توجهی در یادگیری مؤثر باشد.در محیط مورد بررسی، 17% از سال با بسته نگه داشتن فضاهای داخلی و در 23 % از سال با ایجاد ارتباط بین فضاهای داخلی و محیط خارج و جلوگیری از نفوذ آفتاب به فضاهای داخلی، می توان شرایط حرارتی مناسبی را ایجاد نمود. بدین ترتیب مجموعاً در 40 % از سال، تنها با کنترل ارتباط بین فضاهای داخل و خارج می توان فضاهای داخل را کنترل نمود.همچنین در 16 % از سال، هوا گرمتر از حد بالای آسایش میشود. اما در بخشی از این مواقع می توان با استفاده از مصالح ساختمانی سنگین (دمای بین 27 تا 35 درجه) و در بخش دیگری از آن با استفاده از کولر آبی (دمای بالای 35 درجه) فضاهای داخلی را خنک نگه داشت.مهمترین نکته در استقرار ساختمان نیز تمرکز بر تأثیرات دو عنصر اقلیمی تابش آفتاب و وزش باد است که در این تحقیق مورد توجه ویژه بوده است.

معماری محیط آموزشی، معماری مبتنی بر یادگیری، خلاقیت کودکان