مقایسه الگوریتم ژنتیک با روش تاگوچی در تعیین طرح اختلاط بهینه بتن خود متراکم

  • سال انتشار: 1393
  • محل انتشار: دومین کنگره بین المللی سازه ، معماری و توسعه شهری
  • کد COI اختصاصی: ICSAU02_0134
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1727
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

فرشاد پیمان

دانشجوی ارشد مدیریت ساخت، گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان، اهواز، ایران

چکیده

از خصوصیات ویژه بتن خود متراکم می توان به کارایی بالا، عدم نیاز به لرزاندن بتن، کاهش هزینه و نیروی انسانی و از همه مهمتر تسریع در عملیات ساخت اشاره کرد. چنین مشخصاتی باعث شده است تا کاربرد این نوع بتن به خصوص در اعضاء با تراکم بالای آرماتور، روز به روز بیشتر شود. یکی از پر کاربردترین روشهای بهینه سازی، روش تاگوچی است. در روش تاگوچی که یک روش ریاضی مبتنی بر روشهای آماری است، از یک تابع افت کیفیت برای بیان میزان کیفیت محصولات استفاده می شود. بر اساس این روش محصولات باید به گونه ای طراحی شوند که در نهایت افت کیفیت آنها دارای کمترین مقدار باشد. الگوریتم ژنتیک یک مدل از یادگیری ماشین است که رفتار آن از مکانیسم تکامل در طبیعت الهام گرفته شده است. این الگوریتم دارای کاربردهای گسترده ای در زمینه های مختلف می باشد. یک نمونه از این کاربردها مسائل بهینه سازی چند بعدی است که در آنها پارامترهای متفاوتی که قرار است بهینه شوند در قالب کروموزوم پیاده سازی می شوند. در این مقاله با در نظرگیری پارامترهای طرح اختلاط 27 نمونه بتن خود متراکم به عنوان ورودی، از الگوریتم ژنتیک برای بیشینه سازی مقاومت فشاری 7 روزه بتن خود متراکم و تعیین طرح اختلاط بهینه آن استفاده شده است. در گام بعدی، مقادیر تعیین شده توسط الگوریتم ژنتیک با مقدار بیشینه مقاومت فشاری 7 روزه و مقادیر بهینه اجزاء بتن که توسط روش تاگوچی تعیین شده اند، مقایسه شده است. مقایسه نشان می دهد که هر دو روش، به غیر از یک جزء بتن، مقادیر یکسانی را برای سایر اجزاء بتن به عنوان مقادیر بهینه تعیین کرده اند. مقادیر بهینه تعیین شده توسط هر دو روش برای یک جزء دیگر بتن و مقادیر مقاومت فشاری بیشینه تعیین شده توسط هر دو روش نیز اعدادی بسیار نزدیک بهم هستند.

کلیدواژه ها

بتن خود متراکم، طرح اختلاط بهینه، مقاومت فشاری بیشینه، الگوریتم ژنتیک، روش تاگوچی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.