ارزیابی اجزای بیلان آب سطحی در مناطق فاقد آمار با استفاده از مدل جهانی سطح زمین GLDAS (مطالعه موردی: دشت نیشابور، خراسان رضوی)
- سال انتشار: 1393
- محل انتشار: دومین همایش ملی بحران آب (تغییر اقلیم، آب و محیط زیست)
- کد COI اختصاصی: NCWC02_269
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 1231
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه گیلان
استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه گیلان
استادیار گروه سنجش از دور دانشگاه شهید بهشتی
استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
چکیده
تعیین اجزای بیلان آبی در مناطق خشک و نیمه خشک یکی از راهکارهای موثر در مدیریت منابع آب با توجه به شرایط کمبود آب است. در این میان مدلهای سطح زمین بروز شده با مشاهدات ماهوارهای به دلیل ارائه پارامترهای هیدرولوژیکی در مقیاس جهانی از اهمیت بالایی در مناطق فاقد آمار برخوردار می باشند. در تحقیق حاضر پس از ارزیابی خروجی های مدل GLDAS، به بررسی اجزای بیلان آب شامل بارش، تبخیر، رواناب سطحی و رطوبت خاک در پیکسل های منطبق با دو ایستگاه تبخیر سنجی در منطقه نیشابور واقع در استان خراسان رضوی در سال های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ پرداخته شد. بدین منظور ابتدا پارامترهای هواشناسی دما، رطوبت و بارش حاصل از مدل GLDAS با داده های ایستگاه های تبخیر سنجی مقایسه گردید. تبخیر تعرق که یکی از مهمترین اجزای بیلان آبی است به دلیل عدم وجود داده های لایسیمتری با استفاده از خروجی مدل های تجربی CRAE و فائو ۵۶ در شرایط غیر استاندارد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که ضریب همبستگی بین متوسط ماهانه دما، بارش و رطوبت هوا برای ایستگاه چهارباغ به ترتیب برابر با 0/9845، 0/8913و 0/8565 و میزان همبستگی خروجی تبخیر- تعرق مدل GLDAS با مدل تجربی CRAE و فائو ۵۶ در شرایط غیر استاندارد به ترتیب برابر با 0/8012 و 0/6408 می باشد. همچنین اجزای سالانه بیلان آب شامل بارش، تبخیر، رواناب سطحی و رطوبت به طور متوسط به ترتیب برابر 121/975، 141/771، 2/23 و 22/028- میلیمتر می باشد. سطح بالاتر میزان تبخیر در مقایسه با بارش حاکی از منفی بودن بیلان آب در منطقه و افت سطح آبخوان در دشت به دلیل برداشت بیش از حد مجاز از آب های زیر زمینی می باشد.کلیدواژه ها
سنجش از دور،تبخیر-تعرق پتانسیل، تبخیر-تعرق واقعی ،نیشابور، GLDAS، CRAE،FAO56مقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.