بررسی ویژگی های معماری پارک جمشیدیه و پارک فردوسی تهران

  • سال انتشار: 1392
  • محل انتشار: اولین همایش ملی مدیریت گردشگری ،طبیعت گردی و جغرافیا
  • کد COI اختصاصی: CTHG01_236
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 4541
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

کورش مومنی

استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول

حمید صیدی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

علیرضا صادقی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

چکیده

طبیعت، با وجود مقاومت و استحکام خود از حساس ترین و شکننده ترین اکوسیستم های جهان به شمار می آید. در سالیان اخیر در اثر عواملی از قبیل گسترش شهرها، احداث جاده ها، بهره برداری بیرویه از منابع و گردشگری در کوهستان، مسائلی همچون تغییرات آب و ه وایی، فرسایش خاک، سیل، تخریب پوشش گیاهان بومی و جایگزینی با گیاهان غیربومی بروز کرده اند. بنابراین تحقیق حاضر با هدف معرفی پارک جمشیدیه و پارک فردوسی به طور خاص پارکهای کوهستانی و منظر سازی طبیعی به عنوان رویکردی اکولوژیک و مبنایی برای مراحل شناخت و تحلیل مورد توجه واقع شده است. این پروژه به جهت نوآوری در طراحی محیط زیست و محدود کردن توسعه شهری، ا نتخاب و به علت آگاهی و شناختی که نسبت به نگهداری طبیعت در میان بافت شهری و جمعیت داشته، د ارای ارزش خاصی است. وجود فاضهایی برای تفکر، گرد همایی و ارتباط جمعی، فضاهایی برای تفریح عموم و اهدافی چون احترام گذاشتن به فرهنگ و طبیعت، عوامل مؤثر در انتخاب و جذابیت این پروژه بوده است. به کاربردن مصالح و خلاقیت در آن، طراحی مجسمه ها و فضاهای باز بومی بر پایه ی طراحی فاضی سبز و نگاه به طبیعت بوده است. در اثر فرهگ مصرفی جهان و با گسترش فضاها و فرم های شهری مشابه، این پارک عمومی (طبیعی شهری)، ابداعی در این فرایند نوین شمرده می شود. ایرانیان به صورت فطری وبه دلیل فقر پوشش گیاهی به سبزی و آبادی عشق می ورزند و در هر مکان که اندک آبی یافت شود، می کوشند، با تلاش خستگی ناپذیر و عقب راندن کویر، با ایجاد مزارع، باغها در شهرها و روستاها سیمای ظاهری سرزمین را دگرگون کنند.

کلیدواژه ها

منظرسازی طبیعی، پارک های کوهستانی، دره جمشیدیه، باغ ایرانی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.