فرآ: یک برنامه جدید آموزش مهندسی مبتنی بر همکاری صنعت و دانشگاه
- سال انتشار: 1404
- محل انتشار: نهمین کنفرانس بین المللی آموزش مهندسی ایران
- کد COI اختصاصی: ICEEI09_007
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 29
نویسندگان
استاد دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
استاد دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان
دکترای مدیریت، مدیرعامل گروه توسعه و نوآوری صنایع گداختار
دانشیار گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
کارشناس ارشد مهندسی مکانیک، گروه توسعه و نوآوری صنایع گداختار
استادیار گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
چکیده
مهندسان می توانند نقش برجسته ای در توسعه جوامع داشته باشند و بدین منظور لازم است توانایی های متعدد و متنوعی را کسب کنند. ما حصل این توانایی ها در داشتن قابلیت شناسایی و تعریف و ارائه راه حل های خلاقانه برای مسایل بروز پیدا می کند. درنتیجه، آموزش مهندسان به نحوی که قادر به ایفای چنین نقشی در جامعه باشند اهمیت زیادی در فرآیند توسعه دارد. ویژگی مهم دوره های آموزش مهندسی پس از جنگ جهانی دوم، توجه زیاد و نامتناسب آنها به آموزش علوم پایه و مهندسی و کم توجهی به آموزش مهارت های لازم در حرفه مهندسی بوده است. در این میان، و به طور همزمان، دوره های آموزش تکنسین در اغلب کشورها نیز رو به افول گذاشته و مورد حمایت و استقبال قرار نگرفته است. در نتیجه، در نیمه پایانی قرن بیستم در اغلب کشورها بسیاری از مهندسان مشغول انجام پژوهش های مهندسی بوده و آمادگی و علاقه بیشتری برای طی دوره های تحصیلات تکمیلی و اشتغال در مراکز دانشگاهی یا موسسات پژوهشی داشتند و مراکز صنعتی به تدریج با مشکل تامین نیروی انسانی کارآمد مواجه شده و مجبور به صرف وقت و هزینه زیاد برای برگزاری دوره های آموزشی بدو خدمت و یا طی خدمت می شدند. از حوالی ابتدای قرن بیست و یکم، موضوع تحول در آموزش مهندسی بصورت جدی در دستور کار دانشگاه ها و مراکز آموزش مهندسی در بسیاری از کشورها قرار گرفت. از جمله، نظام ارزیابی کیفیت آموزش مهندسی آمریکا به جای تمرکز بر برنامه ها و ورودی های آموزش (دروندادها)، رویکرد جدید خروجی (برونداد) محوری را برگزید که در آن به توانایی های دانش آموختگان (و نه محتوای برنامه های آموزشی) توجه می شد. در پاسخ به چنین نظام ارزیابی کیفیتی، دانشگاه های معتبر دنیا نیز در صدد تغییر برنامه های آموزش مهندسی خود برآمدند. از جمله می توان به برنامه CDIO اشاره کرد که آموزش مهندسی را در چارچوب چرخه فعالیت های مهندسی برنامه ریزی و اجرا می کند. اهمیت این برنامه در آن است که اصول و روش های آن بخوبی مستند شده و مورد استفاده تعداد قابل توجهی از دانشگاه های معتبر جهان قرار گرفته است. پیشنهادات دیگری نیز برای تاکید بر مهارت افزایی در آموزش مهندسی ارائه شده اند که برخی از آنها عبارتند از:کلیدواژه ها
آموزش مهندسی, ارتباط با صنعت, اهداف یادگیری, مهارت آموزیمقالات مرتبط جدید
- کاربرد آزمایش های ساده و کم هزینه در آموزش جوشکاری و اتصالات بر اساس رویکرد CDIO
- ارتقای کیفیت آموزش معماری و طراحی با استفاده از ابزارهای واقعیت افزوده
- آموزش مهندسی در عصر هوش مصنوعی: مرور نظام مند چالش ها، الزامات فناورانه و سیاست های نظارتی
- بهبود فرایند یادگیری به کمک نوآوری در روش تدریس و تاثیر آن در جامعه و صنعت (مطالعه موردی: درس روش های کارسنجی و مدیریت کار در دانشگاه اراک)
- تشابه در آموزش مهندسی: الهام از برنامه تلویزیونی «مجید دلبندم» برای تقویت درک و به کارگیری مفاهیم علمی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.