بررسی بی خطرسازی، تصفیه و دفع پسماندهای شیمیایی، سمی و سرطانزا در بیمارستانها

سال انتشار: 1385
محل انتشار: نهمین همایش ملی بهداشت محیط
کد COI اختصاصی: NCEH09_189
زبان مقاله: فارسی
تعداد مشاهده: 2587

نویسندگان

چکیده

امروز یکی از معضلات بهداشتی و زیست محیطی کشور مواد زائد بیمارستانی است که به علت دارا بودن عوامل خطرناک، سمی، بیماری زا و سرطانزا از جمله زائدات پاتولوژیک، عفونی، دارویی، شیمیایی، سایتوتوکسیک رادیواکتیو از حساسیت خاصی برخوردار است. براساس اطلاعات موجود از 630 نوع مواد شیمیایی مصرفی در بیمارستانها حدود 300 نوع از آنها سمی و خطرناک & 300 نوع غیر سمی و تنها 30 نوع آن کم خطر و یا بی خطر می باشند. از میان پسماندهای خطرناک بیمارستانی، پساندها سایتوتوکسیک، پرتوزا و شیمیایی که حدود 3% پسماندهای ل بیمارستانها را تشکیل می دهند، که عدم کنترل و بی توجهی نسبت به مدیریت صحیح پسماندهای بیمارستانی علاوه بر عهدید جدی به سلامت جامعه (خطر سرطانزایی، سمیت، جهش زایی و ناقص الخله زایی) و محیط زیست، باعث اتلاف هزینه های زیاد نیز می شود. طبق تحقیقات به عمل آمده از کل پسماندهای بیمارستانی کشور حدود 58 درصد دفن، 30/65 درصد سوزانده و 18/2 درصد تلنبار می شود که هیچیک از روش های فوق به دلیل وجود عواقب سوی زیست محیطی و بهداشتی مورد تأئید مجامع علمی، کشوری و بین المللی نمی باشد. بنابراین اجرای روش های نوین و دفع پسماندهای بیمارستانی کشور برای برطرف کردن آثار نامطلوب این مواد ضورری است. کلید رسیدن به مدیریت کارآمد، شناخت خصوصیات کمی و کیفی مواد دائد بیمارستان، جداسازی جمع آوری و در نهایت تصفیه و دفع ماسب با توجه به نوع مواد زائد تولیدی می باشد. پسماندهای سایتوتوکسیک بشدت خطرناک هستند و هرگز نبایستی آنها را دفن و یا وارد شبکه فاضلاب کرد. از مهمترین روشهای بی خطر سازی و دفع بازگرداندن داروهای ترایخ گذشته و غیر قابل مصرف به تولید کنندگان اولیه، سوزاندن توسط زباله سوز با دمای 1200 درجه سانتیگراد در زمان حداقل 5 ثانیه و تجزیه شیمیایی می باشد. تخلیه پسماندهای شیمیایی بداخل شبکه فاضلاب و دفن و محفظه سازی برخی از آنها ممنوع است. برای مدیریت این پسماندها در مقادیر کم از روشهای دفن بهداشتی، محفظه سازی و زباله سوزی و برای مقادیر زیاد آن از زباله سوز تحت شرایط ویژه، بارگرداندن به توزیع کنندگان اولیه را می توان نام برد. دفع مقادیر زیاد پسماندهای پرتوزا در شبکه فاضلاب و سوزاندن آن ممنوع است و برای مدیریت آن از بازیافت و استفاده مجدد، بازگرداندن به توزیع کنندگان اولیه، انبار کردن، تصفیه و دفن بهداشتی می توان استفاده کرد. هدف از ارائه این مقاله علاوه بر شناخت خطرات پسماندهای سایتوتوکسیک، سمی، شیمیایی و پرتوزا، روشهای مختلف مدیریتی جهت بی خطر سازی، تصفیه و دفع بهداشتی مرور می گردد.

کلیدواژه ها

پسماند بیمارستانی، زائدات سایتوتوکسیک، حداقل رساندن زائدات، تصفیه، دفع، محیط زیست

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.