استفاده از انرژی خورشیدی در مناطق بیابانی بارویکرد توسعه پایدار
- سال انتشار: 1391
- محل انتشار: سومین همایش ملی مقابله با بیابان زایی و توسعه پایدار تالابهای کویری ایران
- کد COI اختصاصی: DESERTWETLAND03_098
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 1172
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان.مدرسآموزشکده فنی حرفه ای سماءمشهد
هیئت علمیدانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان
چکیده
رشد بی رویه جمعیت، توسعه شهرنشینی، ظهور فن آوری های نوین، توسعه انواع فعالیتهای صنعتی و تغییر الگوهای مصرف ازیک سو و محدودیتهای شرایط طبیعی وجغرافیایی از سوی دیگر، علاوه بر بوجود آوردن مشکلات عدیده در کیفیت زندگی انسان،موجب بروز انواع ناسازگاری های زیست محیطی شده است.بخش زیادی از مساحت کشور ایران را مناطق بیابانی وخشک تشکیل می دهد،توجه به ویژگیها و پتانسیل این نواحی،مارا دراستفاده از روشهای جلوگیری از بیابان زایی و به کارگیری انرژی های نو کمک می کند.توسعه پایدار، نیازهای کنونی بشر را بدون مخاطره افکندن نیاز نسلهای آینده، برآورده می سازد. توجه به فرهنگ،ویژگیهای بومی و تجربیات گذشته، بهره گیری بیشتر از انرژی های تجدید پذیر و حداقل استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر از اصول توسعه پایدار است. در این مقاله سعی بر آن است که با استفاده از روش بررسی اسناد، مقالات و منابع کتابخانه ای، اطلاعات لازم جمع آوری و سپس مورد تجزیه و تحلیل توصیفی قرار گیرند.ابتدا به معرفی ویژگیهای بیابانها وسپس به چگونگی استفادهاز انرژی خورشیدی به عنوان یکی از منابع انرژی تجدید پذیر در مناطق بیابانی می پردازیم. امیداست با توسعه بهره برداری از انرژی های پاک ، بتوان بسیاری از چالش های موجود را شناسایی و راهکارهای مناسب را انتخاب و تبیین نمود.کلیدواژه ها
توسعه پایدار، اقلیم، مناطق بیابانی، انرژی های نو، انرژی خورشیدیمقالات مرتبط جدید
- پایش مکانی خشکسالی با استفاده از شاخص VHI حاصل از داده های سنجنده MODIS - مطالعه موردی: استان تهران
- بررسی دلایل اقلیمی خشکیدگی جنگل های بلوط زاگرس با استفاده از اندازه گیری پارامترهای پهنا و ویژگی های آوندی حلقه های درختی
- طغیان آفات برگخوار نوظهور درختان و درختچه های جنگلی زاگرس شمالی و مرکزی: پیامد تغییرات آب و هوایی
- بانک آب: فرایندی جدید برای احیای حکمرانی آب در ایران
- بررسی تحقیقات خشکسالی در ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.