مدح و ستایش در سبک عراقی
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: هشتمین همایش بین المللی زبان و ادبیات فارسی
- کد COI اختصاصی: ADABICONF08_175
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 123
نویسندگان
کارشناسی ارشد ادبیات فارسی
چکیده
یکی از کهن ترین اغراض شعر فارسی مدح و ستایش است. این گونه ادبیات غنایی در مسیر تکامل خود از ابتدای شعر فارسی تا امروز تاثیر زیادی بر صفحه شعر شاعران داشته است. مدح به شعری گفته می شود که در آن شاعر از کسی توصیف یا تحسین یا تمجید کرده باشد. موضوع این رساله، اشعار مدحی تعدادی از سخنوران قرون هفتم، هشتم و نهم هجری قمری است که در سبک شناسی بدان سبک عراقی اطلاق می شود و از لحاظ تاریخی با حمله مغول در سال ۶۱۶ آغاز می شود و با حمله بنیان کن تیمور تا پایان قرن نهم ادامه دارد. حکومت های محلی این دوره عبارتند از: اتابکان سلغری، ملوک شبانکاره، اتابکان لرستان، آل کرت قراختاییان، آل اینجو، آل مظفر، طغا تیموریان، سربداران و مکتب های حروفیه و بکتاشیه و نقطویه، که هرکدام از این حکومت ها در شعر شاعران نقش بسزایی داشته اند. در این پژوهش، به طبقه بندی تحلیلی و بررسی محققانه به موضوع مدح و ستایش پرداخته شده است. مدایح شاعران مورد بحث در سبک عراقی بر اساس تقسیم بندی که در ذیل می آید بررسی، تحلیل و دسته بندی شده است: ۱ - مدایح غیرمذهبی ۲ - مدایح مذهبی ۳ - خودستایی اشعار ذکر شده در دسته بندی فوق بر اساس بسامد و ترتیب تاریخی سال فوت شاعران آمده است. از میان مدایح غیرمذهبی بیشترین مضمون مدحی، جود و بخشش و در مدایح مذهبی بیشترین ستایش به پیامبر اسلام اختصاص دارد. و در خودستایی ها، سخنوری شاعر بیشترین بسامد را دارا است. در کل می توان کمال الدین اسماعیل را سردمدار شعر مدح غیرمذهبی و خواجه کرمانی را به عنوان طالیه دار شعر مذهبی و حافظ را به عنوان شاعر خودستا معرفی کرد.کلیدواژه ها
ادبیات غنایی, سبک عراقی شعر, مدح و ستایش, قصیده و غزلمقالات مرتبط جدید
- بررسی گذرا بودن عالم محسوسات در رباعیات بیدل دهلوی
- نقش بحران های هویتی در شعر شاعران معاصر ایران: مطالعه ای تطبیقی بر بحران های فرهنگی، جنسی، اجتماعی و زبانی
- بررسی مولفه های نقد اجتماعی مربوط به کودتای ۲۸ مرداد در اشعار نیما و سایه
- هوش مصنوعی و تحول در آموزش ادبیات فارسی: چالش ها و فرصت ها
- علوم و فنون ادبی در عصر هوش مصنوعی: بازتعریف روش های تدریس و پژوهش
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.