اسرار و آداب نماز از دیدگاه آیت الله جوادی آملی و علامه محمدحسین طباطبایی
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: همایش علمی ملی نماز، دانشگاه بایسته ها و شایسته ها
- کد COI اختصاصی: PUOM01_055
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 168
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرا (س) اصفهان
دانشجوی کارشناسی آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرا (س) اصفهان
دانشجوی کارشناسی آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرا (س) اصفهان
چکیده
نیایش به عنوان یکی از عمیق ترین نیازهای فطری مورد توجه تمام ادیان الهی بوده است. در قرآن به منظور تبیین هدف از نیایش در سطوح مختلف ادراکات بشری، آیات متعددی وجود دارد که نشان می دهد، تفاوت معناداری بین نیایش شرعی یا ظاهری و نیایش عارفانه یا باطنی وجود دارد. روایات معتبر اسلامی نیز این مدعا را تایید می کند. نماز بهترین اعمال دینی و شاخص ترین تجلی گاه مفهوم نیایش است که اگر در درگاه الهی پذیرفته شود، سایر عبادات ها نیز قبول می شود و اگر مقبول نیافتد، سایر اعمال نیز پذیرفته نمی شود. نمازهای پنجگانه جونان نهری که انسان را از آلودگی می زداید، انسان را از گناهان پاک می کند. از این رو سفارش شده که سزاوار است انسان نماز را در اول وقت بخواند و آن را سبک نشمارد. بر اساس روایات اسلامی، کسی که نماز را پست و سبک تلقی می کند، بدتر از کسی است که نماز نمی خواند، چه آنکه او خالق هستی را به استهزاء گرفته است. آشنایی با اسرار و آداب نماز از منظر اندیشمندان عارف مسلک می تواند افراد را با آثار سبک شمردن نماز آشنا کرده و آنها را در رهایی از عادت استخفاف این فریضه الهی نجات دهد. از این رو مطالعه موردی نظرگاه دو تن از عارفان سرشناس، علامه طباطبایی و علامه جوادی آملی مساله پژوهش حاضر قرار گرفته است. اطلاعات مورد نیاز با روش کتابخانه ای گردآوری و با روش تحلیل مفهومی، تجزیه و تحلیل شده است.کلیدواژه ها
اسرار و آداب نماز، استخفاف نماز، علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملیمقالات مرتبط جدید
- تفاوت رویکرد اسلام و نظریه پردازان پست مدرن به مفهوم حقیقت دینی
- نظام انسان شناسی در اندیشه آیت الله مصباح یزدی (ره)
- تحلیل تطبیقی تصرف عدوانی و خلع ید در چارچوب آیین دادرسی ایران
- پژوهشی تدبری در کاربرد اسم جلاله«الله » در قرآن کریم با رویکردی درونقرآنی
- زیست مادرانگی در کشاکش نقشهای چندگانه: بازخوانی نقش مادر شاغل در پرتو آموزههای رضوی و روانشناسی معاصر
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.