خداباوری اسلامی و فراانسان گرایی
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: دوفصلنامه پژوهش های مابعدالطبیعی، دوره: 5، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_MIKHU-5-2_007
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 74
نویسندگان
Imam Khomeini International University (IKIU)
Department of philosophy, Imam Khomeini International University (IKIU)
Department of philosophy, Imam Khomeini International University (IKIU)
Department of theology, University of Isfahan
چکیده
در دهه اخیر، گفتگو میان علم و دین وارد عرصه جدیدی شده و پیدایش فناوری های نوظهور بر پیچیدگی تعاملات علم و دین افزوده است. در مباحث پیشین علم و دین دست کم بر محدودیت های زیستی و شناختی (عملکرد ادراک و حافظه) انسان همواره تاکید می شد، اما جنبش فراانسان گرایی درصدد است این محدودیت ها را به منظور رساندن انسان به مرحله پساانسان برطرف کند. فراانسان گرایی یک جنبش علمی، فناورانه، فلسفی و فرهنگی است که در تلاش است بر محدودیت های زیستی انسان (مانند بیماری، پیری و مرگ) غلبه کند و ویژگی های فیزیکی، عاطفی و فکری انسان ها، همانند ظرفیت های بدنی، هوشی و اخلاقی را تقویت کند. پیشرفت های بی سابقه در زیست مهندسی، زیست فناوری، نانوفناوری و زیست پزشکی، که می توانند زندگی افراد مبتلا به بیماری و آسیب های ناتوان کننده را بهبود بخشند، قادر خواهند بود به عنوان سنگ بنایی برای فناوری هایی باشند که می توانند انسان ها را ارتقاء بخشند و ماهیتش را تغییر دهند. این نکته نگرانی ها را درباره نحوه سوء استفاده از فناوری های نوظهور افزایش می دهد. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که توان و ظرفیت اندیشه اسلامی در سه مساله خلقت، ساحت وجودی انسان و کیفیت آفرینش الهی در مواجهه با جنبش فراانسان گرایی چیست؟ نظریه خلق مدام و مداخلات اصلاحی به منظور بهبود شرایط انسانی به شرط پایبندی به اصل ممنوعیت ضرر در اسلام را می توان از مزیت -های فراانسان گرایی دانست. باوجوداین، یافته ها با روش توصیفی-تحلیلی نشان می دهد که مبانی تفکر اسلامی و فراانسان گرایی در سه مساله مذکور همخوانی ندارند.کلیدواژه ها
Science and Religion, Cyborg, Islamic Anthropology, Posthuman, Methodology of Religious Studies, علم و دین, سایبورگ, انسان شناسی اسلامی, پساانسان, روش شناسی دین پژوهیاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.