واکاوی شباهت های زبانی، بیانی و اندیشگی در شاهنامه و تاریخ بیهقی (اثر حکیم فردوسی و ابوالفضل بیهقی: پدران واقعی شعر و نثر فارسی)
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: چهاردهمین همایش بین المللی بزرگداشت ابوالفضل بیهقی و مطالعات میان رشته ای نثر فارسی
- کد COI اختصاصی: BAYHAGI14_042
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 96
نویسندگان
دانشجوی دکتری ایران شناسی، بنیاد ایران شناسی، دانشگاه شهید بهشتی؛ تهران، ایران،عضو هیات مدیره و دبیر انجمن ایران شناسی ایران
چکیده
زبان فارسی که در سه نسل باستان، میانه و نو، زبان مشترک، ملی و فرهنگی همه ایرانیان بوده، به همراه خاطرات و تاریخ مشترک، نقشی کلیدی در شکل گیری، تحکیم و ماندگاری هویت ملی ایرانی در جغرافیای ایران بزرگ فرهنگی ایفا کرده است. از بدو پیدایش نوشتار فارسی، دانشمندان، حکیمان و شاعران ایرانی در سراسر گستره ایران بزرگ فرهنگی، خواه زیر پرچم حکومت های ایرانی و خواه زیر سلطه بیگانگان، زبان فارسی را به عنوان زبان ملی و فرهنگی شناخته و برای بیان آرا و اندیشه های خود به کار بسته اند. فردوسی نخستین دانشمند و سخنوری است که کتابی درباره تاریخ ایران به زبان فارسی نو نوشت. او در عین بازنمایی پیشینه تاریخی و جغرافیایی ایران، توانست به زبان فارسی را نیز به عنوان زبان ملی ایران توانمندی، استواری و ماندگاری ببخشد. ابوالفضل بیهقی نیز که در زمان سرایش شاهنامه پای به عرصه هستی نهاده، تاریخ بیهقی را نگاشته تا از نخستین و مهم ترین تاریخ-نگاران به زبان فارسی نو و از پایه گذاران نثرنویسی به این زبان شمار آید. این پژوهش خواهد کوشید به شیوه مروری و تطبیقی و با بهره گرفتن از داده های کتابخانه ای، شباهت های این دو اثر مهم فردوسی و بیهقی را به عنوان مهمترین پایه گذاران زبان ادبی فارسی و پدر شعر و نثر فارسی در دو پهنه نظم و نثر، واکاوی و بازنمایی کند.کلیدواژه ها
ابوالفضل بیهقی، تاریخ بیهقی، فردوسی، شاهنامه، مطالعه تطبیقی.مقالات مرتبط جدید
- زیست مدرن و عوامل منفی تغییر ارزش های اخلاقی از دیدگاه اسلام (مبتنی بر آرای آیت الله جوادی آملی)
- تحلیل مولفه های دگرگونی نامطلوب نظام ارزشی در منظومه تفکر اسلامی
- تحلیل زبان شناختی خطبه حضرت خدیجه (س) «مطالعه موردی خطبه ازدواج خدیجه (س) با پیامبر اکرم (ص)»
- چالش های شکاف نسلی در عصر دیجیتال و راهکارهای جبرانی آن
- واکاوی ترجمه بینانشانه ای تصاویر نوشتار در صور الکواکب عبدالرحمن صوفی (مطالعه موردی صورت های فلکی انسانی)
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.