بررسی حقوقی اختلافات غیر قابل داوری در نظام حقوقی ایران
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: هشتمین کنفرانس بین المللی علوم انسانی، حقوق، مطالعات اجتماعی و روانشناسی
- کد COI اختصاصی: HLSPCONF08_033
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 126
نویسندگان
کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه دولتی چمران اهواز
کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات خوزستان
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی حقوق اختلافات غیرقابل داوری در نظام حقوقی ایران است. این تحقیق به شیوه اسنادی کتابخانه ای انجام گرفته و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش توصیفی از نوع تحلیل محتوا بوده است. یافته ها نشان داد که شرط داوری این قابلیت را دارد که به صورت شرط ضمن عقد دیگر درآید. طرفین به موجب شرط داوری یا متعهد می شوند اختلافات آتی خود را به دواری ارجاع دهند یا مقرر می کنند اختلافات به محض وقوع مستقیما به داوری ارجاع شوند. گاهی داوری با تمام شرایطی که قانون گذار برای انعقاد آن در نظر گرفته شکل می گیرد؛ اما به سبب جهاتی قبل از صدور رای، داوری از بین می رود. جهاتی چون فوت یا حجر داور یا امتناع یا عدم امکان داور به رسیدگی در صورتی که داوری مقید باشد و همچنین توافق طرفین بر عزل داور داوری از بین می رود که این توافق و اقاله باید کتبی باشد و همچنین صادر نشدن رای در مدت داوری موجب از بین رفتن داوری می شود. و این سخن که با انتفای موضوع داوری، داوری منتفی می شود با این کلیت قابل دفاع نیست و باید به قصد طرفین توجه کنیم. علی القاعده تمامی اختلافات می تواند به داوری ارجاع شود و در عین حال اختلاف ارجاع شده به داوری باید مربقطو به حقوقی باشد که طرفین بتوانند آزادانه آن را واگذار نمایند. بعضی از دعاوی از جمله اصل نکاح، طلاق، فسخ، نسب، ورشکستگی- دعاوی کیفری- دعاوی مربوط به حقوق مالکیت معنوی- دعاوی مغایر با نظم عموی و اخلاق حسنه قابلیت ارجاع به داوری را ندارند.کلیدواژه ها
اختلاف، داوری، حقوق ایران، قابلیت ارجاع به داوریمقالات مرتبط جدید
- فناوری های نوین در آموزش: تسهیل یادگیری یا ایجاد شکاف دیجیتالی؟
- تعارض و همگرایی توسل به اصل ضرورت نظامی در شرایط اضطراری: بازنگری حقوق بشردوستانه در درگیری های مسلحانه
- Using Renewable Energy For Sustainable Port
- حق بر حریم خصوصی در فضای مجازی با تاکید بر قوانین ایران و اروپا
- تاثیر هوش مصنوعی بر عدالت در حقوق بین الملل
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.