بررسی تغییرات تراز آب زیرزمینی و برآورد حجم آب قابل شرب آبخوان دشت کازرون با استفاده از تحلیل های آماری، هدایت الکتریکی و GIS

  • سال انتشار: 1402
  • محل انتشار: مجله هیدروژئولوژی، دوره: 8، شماره: 1
  • کد COI اختصاصی: JR_HYDTR-8-1_003
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 235
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

سمیه زارعی دودجی

استادیار، گروه آبشناسی و زمین شناسی زیست محیطی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران.

رحیم باقری

دانشیار، گروه آبشناسی و زمین شناسی زیست محیطی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران.

هادی جعفری

دانشیار، گروه آبشناسی و زمین شناسی زیست محیطی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران.

چکیده

افزایش جمعیت به همراه افزایش برداشت آب از منابع آب زیرزمینی و کاهش بارندگی، کاهش حجم آبخوان­ها در اکثر نقاط ایران را درپی داشته است. آبخوان آبرفتی کازرون با مساحت ۰۸۲/۶۹۵ کیلومترمربع یکی از آبخوان­های مهم استان فارس می­باشد که بخش عمده­ای از آب مورد نیاز شرب، کشاورزی و صنعت محدوده و همچنین آب شرب مورد نیاز بخش­های مجاور را تامین می­کند. بنابراین تعیین حجم آب قابل شرب آبخوان در این محدوده اهمیت بسزایی دارد. جهت بررسی تغییرات بارش و تاثیر آن بر روی منابع آب زیرزمینی از روش SPI استفاده گردید. در این مطالعه تغییرات تراز آب زیرزمینی در دوره سال­های ۹۹-۱۳۷۹ با روش­های آماری و زمین­آماری مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای آماری نوسان سطح آب زیرزمینی به همراه نقشه خطوط هم­تراز سطح آب زیرزمینی و خطوط هم­مقدار هدایت الکتریکی آبخوان ترسیم گردید. نتایج نشان داد میزان بیشینه افت آب زیرزمینی در منطقه ۶۳/۴۰ متر در بخش شمالی آن می­باشد. بررسی HCA نوسانات سطح آب زیرزمینی در بازه زمانی ۹۹-۱۳۷۹ نشان داد که نوسانات سطح آب زیرزمینی چاه­های مشاهده­ای منطقه در ۶ شاخه اصلی قرار می­گیرند. بر این اساس، چاه­های مشاهده­ای شماره ۱۰ (خوشه ۲) و ۴۲ (خوشه ۱) دارای بیشترین فاصله بین خوشه­ای با سایر چاه­های مشاهده­ای بوده و هر کدام در یک خوشه جداگانه قرار می­گیرند که بر اساس خطوط هم­تراز و جهت جریان آب زیرزمینی هر دو چاه مشاهده­ای در محل ورودی آب زیرزمینی به آبخوان قرار دارند. در امتداد سه خط در منطقه مقطع عرضی جهت تعیین عمق و نوع سنگ کف ترسیم گردید. نقشه خطوط هم­عمق سنگ کف با استفاده از اطلاعات سنگ کف در ۱۴۵ نقطه منطقه ترسیم گردید. آبرفت­های دشت بر اساس بافت بدنه آبخوان به ۵ زیرگروه A۱، A۲، B۱، B۲ و B۳ تقسیم­بندی گردید. جهت تدقیق پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوان در ۵ نقطه از محدوده آزمون پمپاژ انجام شد و مقادیر وزنی آبدهی ویژه آبخوان با استفاده از GIS محاسبه گردید. خطوط هم­هدایت الکتریکی آبخوان در سال ۱۳۹۹ بر اساس استاندارد آب شرب موسسه استاندارد ایران و براساس استاندارد آب شرب ۲۰۱۴ اروپا ترسیم گردید. درنهایت حجم آب آبخوان بر اساس اطلاعات عمق سنگ­کف، خطوط هم­تراز آب، خطوط هم­هدایت الکتریکی آبخوان، مرز آبخوان و آبدهی ویژه در GIS به میزان ۲/۳۲۶ میلیون­مترمکعب محاسبه گردید که از این مقدار ۵۵/۹۱ میلیون­مترمکعب آن دارای آب شرب با هدایت الکتریکی کمتر از ۱۰۰۰ میکروموس بر سانتی­متر و ۱/۲۴۹ میلیون­مترمکعب آن دارای آب شرب با  هدایت الکتریکی کمتر از ۲۵۰۰ میکروموس بر سانتی­متر می­باشد.

کلیدواژه ها

آبخوان کازرون, برآورد حجم آب آبخوان, تغییرات تراز آب زیرزمینی, HCA, GIS

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.