حمیده ادهمی صیادمحله - دانش آموخته کارشناسی ارشد مترجمی زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران، تهران، ایران
حدیثه ادهمی صیادمحله - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران

سوررئالیسم مکتبی ادبی، هنری و فرهنگی است که دراواسط دهه ۱۹۲۰ توسط گیوم آپولینر و سپس آندره برتون در فاصله جنگ های جهانی اول و دوم در دو حوزه هنرهای تجسمی و ادبیات شکل گرفت. سوررئالیسم ارائه ی صور مکتوم و تخیلات کاملا آزاد و بی قید و بند ضمیر ناخودآگاه است که مرز میان خیال و واقعیت را درهم نوردیده و به امور ذهنی، رویا، خواب، خیال و پیچیدگی های ذهن و ضمیر آدمی پرداخته است. اکتشافات و یافته های روان شناختی فروید در ترویج این مکتب ادبی و هنری تاثیر به سزایی داشته و مبانی تجربی آن را ایجاد نموده است. مکاتب ادبی بر ادبیات معاصر ایران همچون ادبیات ملل جهان نیز سایه افکنده و شاعران و نویسندگان بسیاری را همانند هوشنگ گلشیری تحت تاثیر خود قرار داده است. جستار پژوهشی حاضر با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی بر آن است که به این پرسش پاسخ دهد که چه مولفه هایی رمان شازده احتجاب را به یک اثر سوررئالیستی و روان شناختی نزدیک کرده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که نویسنده ی رمان شازده احتجاب با توجه به دغدغه فکری و خط مشی اندیشه خویش از برخی مولفه های سوررئالیسم در نگارش اثر بهره گرفته است و رد پای مکتب سوررئالیسم در این اثر به وضوح قابل رویت است.

سوررئالیسم، شازده احتجاب، نقد روان شناختی، هوشنگ گلشیری، روان شناسی و ادبیات.