کانی شناسی و کانی شیمی بیگانه سنگ های دیوریت-گابرویی سنگ های آتشفشانی منطقه ی منور (تبریز)، شمال غرب ایران
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران، دوره: 31، شماره: 4
- کد COI اختصاصی: JR_IJCM-31-4_005
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 125
نویسندگان
Department of Geology, University of Tabriz, Tabriz ۵۱۶۶۴, Iran
Department of Geology, University of Tabriz, Tabriz ۵۱۶۶۴, Iran
Department of Geology, University of Tabriz, Tabriz ۵۱۶۶۴, Iran
Research institute of Cultural Heritage & Tourism
Department of Geology, Payame Noor University, Tehran, Iran
چکیده
منطقه مورد بررسی در شمالغرب ایران و در پهنه البرز غربی _ آذربایجان قرار دارد. سنگهای میزبان بیگانه سنگهای مورد بررسی از نوع آندزیت بازالتی و آندزیت هستند. بیگانه سنگهای موجود در سنگهای آتشفشانی شامل انواع گابرویی و دیوریتی هستند. کانیهای اصلی تشکیلدهنده بیگانه سنگها شامل پلاژیوکلاز، آمفیبول و کلینوپیروکسن و کانیهای فرعی بیوتیت، ارتوپیروکسن و کانیهای تیره هستند. بافت غالب بیگانه سنگها دانهای و ریزسنگی پورفیری است. براساس شیمی کانی، ترکیب پلاژیوکلاز، آمفیبول، پیروکسن و بیوتیت به ترتیب عبارتند از الیگوکلاز تا آندزین، چرماکیت تا هورنبلند، اوژیت و استونیت. آمفیبولهای بیگانه سنگها بر پایه مقدار AlIV (کمتر از ۵/۱ درصد)، در قلمرو کرانهی فعال قارهای وابسته به فرورانش قرار دارند. دما-فشارسنجی بیگانه سنگها با استفاده از مقدار کاتیونی آلومینیوم کل، نشان دهنده فشار ۶/۰±۵.۸ کیلوبار و دمای حدود ۸۰۲ درجهی سانتیگراد در محیط تبلور است. کلینوپیروکسنهای مورد بررسی با ترکیب نیمه قلیایی همخوانی خوبی با محیط زمینساختی کمان ماگمایی دارند. همچنین کلینوپیروکسنها در فشارهای کم تا متوسط تشکیل شدهاند که بیانگر تبلور آنها طی صعود ماگما و در اعماق متفاوت است. مقدار آهن سه ظرفیتی در کلینوپیروکسنها نشاندهنده گریزندگی بالای اکسیژن ماگماست. کلینوپیروکسنهای بیگانه سنگهای دیوریت-گابرویی در فشار ۱۲ کیلوبار و دمای حدود ۱۰۵۰ درجه سانتیگراد تشکیل شدهاند.کلیدواژه ها
xenolith, diorite-gabbro, mineral chemistry, Manavvar., بیگانه سنگ؛ دیوریت-گابرو؛ کانی شیمی؛ منور.اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.