بررسی معناشناسی نیایش در «خداباوری کلاسیک» و «همه خداباوری»
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: مجله ادیان و عرفان، دوره: 55، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_JRMT-55-2_003
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 90
نویسندگان
دانشجوی دکتری فلسفه دین، دانشگاه تهران
دانشیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه تهران
استادیار گروه فلسفه دین دانشگاه تهران
چکیده
نیایش از منظر «خداباوری کلاسیک» نوعی «تخاطب» با امر الوهی/ مقدس است. در برابر، «همه خداباوری» به دلیل نفی شخص وارگی امر الوهی از پذیرش این تعریف امتناع و آن را به «ژرف اندیشی» تعریف می کند. نیایش به معنای «ژرف اندیشی» با چالش هایی روبه رو است. این معنا از نیایش افزون بر ناسازگاری مفهومی الوهیت ناشخص وار، با فهم متعارف از نیایش و واقعیت میدانی رفتار مومنان نیز ناسازگار است. ازاین رو، ژرف اندیشی نه تنها «همه خداباوری» را در موضعی برتر از «خداباوری کلاسیک» قرار نمی دهد بلکه آن را در تعریف دین نیز دست خوش چالش می کند. اگر در تعریف یک دین نتوان جایگاه بایسته ای برای نیایش یافت، می توان به ناسازگاری آن حکم داد و این اشکالی است که «همه خداباوری» را، به طور جدی، تهدید می کند. در این مقاله با مرور معناشناسی نیایش در دو تصور «خداباوری کلاسیک» و «همه خداباوری» به بررسی نقدهای مطرح خواهیم پرداخت و در پایان ضمن نشان دادن قوت اشکالات وارد بر معنای نیایش در «همه خداباوری» نشان می دهیم که معنای این مقوله در «خداباوری کلاسیک» قابل دفاع تر است.کلیدواژه ها
نیایش, امر الوهی, شخص وارگی, ناشخص وارگی, تخاطب, ژرف اندیشیاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.