ایمان رضایی - دانشگاه ع. پ. شیراز،
محسن رازقی - دانشگاه ع. پ. شیراز،
کتایون جلالی - دانشگاه ع. پ. شیراز،
لیلا بذرافکن - دانشگاه ع. پ. شیراز،

مقدمه : صلاحیت بالینی که در منابع گوناگون از آن به عنوان شایستگی و تبحر بالینی نیز یاد می شود، عبارت است از به کارگیری مدبرانه و همیشگی مهارت های تکنیکی و ارتباطی ، دانش ، استدلال بالینی ، عواطف و ارزش ها در محیط های بالینی به منظور پاسخگویی به موقعیت های بالینی . فیزیوتراپیست ها متخصصین اولیه مراقبت سلامت هستند و از طریق به حداکثر رساندن عملکرد و بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند تا افراد در طول زندگی خود مولد و سازنده باشند. بیش از ۵۰ سال است که فیزیوتراپیست ها در ایران خدمت می کنند ولی تاکنون شاخص های صلاحیت بالینی برای این رشته در ایران تدوین نگردیده است . ارتقاء صلاحیت بالینی دانش آموختگان فیزیوتراپی به علت پیچیدگی و نامعلوم بودن محیط بالینی کار چالش برانگیزی است .سرپرست ها مشکلاتی را در زمینه ارائه خدمات به بیمار و آموزش دانشجویان و ارزیابی صلاحیت بالینی تجربه می کنند. بنابراین ، این مطالعه با هدف تدوین شاخص های صلاحیت بالینی رشته فیزیوتراپی در ایران طراحی و انجام شد.روش اجرا: این مطالعه کیفی در چند مرحله انجام شده است . ابتدا گروهی از متخصصان که توانایی ارائه نظرات صحیح درباره موضوع را داشتند انتخاب و با تشکیل پانل متخصصان به بررسی و تدوین شاخص های صلاحیت بالینی پرداختند. پس از جلسات متعدد پیش -نویس صلاحیت ها در قالب پرسشنامه تهیه گردید. پس آن گروهی از متخصصان از سراسر کشور با حداقل ۵ سال سابقه کار در حرفه فیزیوتراپی جهت انجام راند اول دلفی انتخاب شده و پرسشنامه جهت نمره دهی به گزاره ها و اظهارنظر برای آنها ارسال شد. پاسخ های دریافتی تجزیه و تحلیل گردید و با نظر اعضای پانل تخصصی پرسشنامه اصلاح شد و مجددا برای شرکت کنندگان ارسال شد. بر اساس پاسخ های دریافتی دور دوم دلفی و نظر اعضای پانل تخصصی شاخص های صلاحیت بالینی رشته فیزیوتراپی تدوین گردید.بحث و نتیجه گیری : پانل متخصصان با حضور ۵ نفر تشکیل شد. پس از بحث و تبادل نظر اعضاء و بررسی رویکردهای سازمان ها و کشورهای مختلف در مورد صلاحیت بالینی فیزیوتراپیست ها، رویکرد World Confederation for Physical Therapyبه عنوان مبنای اصلی تعریف شاخص های صلاحیت بالینی قرار گرفت . ۱۱ فصل کلی تعریف شد. فصل ۱ شامل ۱۲ قسمت و فصل ۱۰ شامل ۶ قسمت بود.پرسشنامه ای برای اجرای راند اول دلفی تهیه گردید. پرسشنامه به صورت الکترونیک بود و با فرم ساز گوگل طراحی شد. ۱۶ نفر فیزیوتراپیست صاحب نظر پرسشنامه را بررسی و پاسخ ها را ارسال کردند. بر اساس میانگین نمرات و نظرات بیان شده ۳ گزاره حذف و۵۱ گزاره اصلاح گردید و بر این اساس جهت انجام راند دوم دلفی پرسشنامه جدیدی در فرمت فایل Word تهیه شد و مجددا ارسال شد.در آنالیز انجام شده در راند دوم ، میانه نمرات تمامی گزاره ها ۵ و میانگین تمامی گزاره ها بالاتر از ۵/۴ بود. در این مرحله ۱۵ گزاره تغییر کرد و با تایید اعضای پانل متخصصان شاخص های صلاحیت بالینی رشته فیزیوتراپی در ایران تدوین گردید.بحث و نتیجه گیری : در این مطالعه شاخص های صلاحیت بالینی رشته فیزیوتراپی در ایران تدوین شد. این شاخص ها می تواند باعث هدایت عملکرد بالینی فیزیوتراپیست ها و ارتقاء عملکرد آن ها شود. این شاخص ها بستر مناسبی را در جهت ارتقاء آموزش و ارزشیابی عملکرد بالینی فیزیوتراپی فراهم می نماید.

فیزیوتراپی ، صلاحیت بالینی ، ایران ، روش دلفی