اقلیما کرد - دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
مهران کهخای جوان - دانشگاه بیرجند ، بیرجند

پژوهش حاضر با هدف بررسی نابرابری آموزشی در مدارس و نقش آن بر روند توسعه در استان سیستان و بلوچستان صورت پذیرفته است . این پژوهش با روش تحلیل ثانویه و با استناد به منابع کتابخانه ای و اطالعات و داده های پژوهش های انجام شده در سال های اخیر انجام شده است. با توجه به یافته های تحقیق و آمار موجود، استان سیستان و بلوچستان دارای بالاترین نرخ بی سوادی در بین استان های کشور بوده که نشان دهنده ی عدم دسترسی دانش آموزان به وسایل و امکانات آموزشی و همچنین عدم توجه مسئولین و مردم در بحث آموزش است. از طرفی استان سیستان و بلوچستان با توجه به موقعیت جغرافیایی جز استان های مرزی و محروم کشور به شمار می رود و نرخ شاخص های توسعه در این استان ضعیف می باشد. بنابراین ضروری است با توجه به پراکندگی سکونت مردم در استان و جمعیت بالا و جوان، تدابیری کارآمد جهت دسترسی همه دانش آموزان به امکانات آموزشی اتخاذ گردد و از این طریق به توسعه و پیشرفت این استان کمک شود.

آموزش، نابرابری آموزشی، توسعه پایدار، سیستان و بلوچستان