مهری سلیمی - گروه علوم خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
الهه معتمدی - استادیار بخش نانوتکنولوژی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
بابک متشرع زاده - گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی دانشگاه تهران
حسینعلی علیخانی - گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی دانشگاه تهران کرج ایران
حسین میر سیدحسینی - گروه مهندسی علوم خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

امروزه به منظور افزایش کارآیی مصرف کودها و کاهش آلودگی محیط زیست، تولید و مصرف کودهای آهسته رهش مورد توجه قرار دارد. هدف از انجام این پژوهش کاربرد سه روش روتاری درام(A)، سنتز هیدروژل همزمان (B) و دو مرحله ای (C) برای کاهش سرعت حلالیت کود اوره با استفاده از نشاسته به عنوان یک منبع ارزان قیمت و سازگار با محیط زیست و بررسی اثر مقایسه‎ای این کودها، بر رشد و پاسخ های تغذیه‎ای گیاه گوجه فرنگی بود. در ابتدا کودها به سه روش سنتز شدند. نتایج نشان داد که میزان رهاسازی اوره پس از ۶ ساعت از کودهای A، B و C در مقایسه با اوره معمولی به ترتیب۲۲/۲۹، ۳۳/۸۷ و ۰۸/۳۲ درصد کاهش یافت. مقایسه روش های پوشش دهی نشان داد که بیشترین مقدار وزن خشک (ریشه و اندام هوایی)، طول ساقه، میزان کلروفیل و تعداد برگ و شاخههای جانبی در تیمار کودی C مشاهده شد. کارآیی مصرف نیتروژن و بازیابی ظاهری نیتروژن در تیمار کودی C به ترتیب ۵۴/۳۶ و ۰۴/۲۷ درصد نسبت به اوره افزایش یافت. بنابراین استفاده از نشاسته به عنوان یک بیوپلیمر طبیعی در ساختار این کودها باعث کاهش اتلاف نیتروژن و آلودگی محیط زیست می شود.

پوشش دهی, روتاری درام, کود آهسته رهش, گوجه فرنگی, نانوکامپوزیت