نرگس حیدریان فر - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
عباس امان الهی - استادیار مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
رضا خجسته مهر - دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مهدی ایمانی - استادیار گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زناشویی و سازگاری زناشویی زوج ها در زوج های مراجعه کننده ی به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول بود.در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه ی ناهم زمان استفاده شد. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی زوج های مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در سال ۱۳۹۲ بود. نمونه ی پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، و شامل ۳ زوج (۶ نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بودند که با توجه به نمره ی پرسشنامه ی سازگاری زناشویی جزء زوج های پریشان قرار می گرفتند. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در سه مرحله ی خط پایه، مداخله ی ۱۲ جلسه ای و پیگیری ۱ ماهه اجرا گردید. و آزمودنی ها قبل از درمان، میانه ی درمان، پایان درمان و ۱ ماه پس از پایان درمان به پرسش نامه ی کیفیت زناشویی،پرسش نامه ی سازگاری زوجی،پرسشنامه ی پذیرش و اقدام، پرسشنامه ی آگاهی تمرکز حواس پاسخ دادند. نتایج حاصل از داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی زوج ها تاثیر مطلوب داشته است و زوجین در پیگیری یک ماهه در حفظ اثرات درمانی موفق بودند. براساس داده ها می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی موثر بوده است و کیفیت و سازگاری زناشویی زوج ها را ارتقا می دهد.

acceptance and commitment therapy, Marital quality, marital adjustment