بررسی تاثیر مجتمعهای رفاهی و تفریحی بین راهی در توسعه و رونق صنعت گردشگری ایران و ژاپن(مطالعه موردی در ایران: استانهای تهران، البرز و قزوین)
- سال انتشار: 1400
- محل انتشار: دومین همایش ملی دستاوردهای نوین در مطالعات سبز؛ چالش ها و کابردها
- کد COI اختصاصی: NGIGS02_012
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 249
نویسندگان
عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی مازیار
کارشناسی ارشد رشته بازاریابی جهانگردی
چکیده
تحقیق حاضر با هدف: »بررسی تاثیر مجتمعهای رفاهی و تفریحی بین راهی در توسعه و رونق صنعت گردشگری در استانهای تهران، البرز و قزوین« آغاز شد. مسئله اصلی در این مطالعه این بود که روشن کند: چه تعداد از »مجتمع های رفاهی و تفریحی بین راهی« موجود در مسیر تهران- البرز- قزوین از نظر مجوز ساخت، نوع تسهیلات، مکان احداث، طراحی، نوع و کیفیت ارائه خدمات، با تعریف وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ساخته شده و به توسعه و رونق گردشگری منطبق با »الگوی پیشرفت ایرانی- اسلامی« کمک میکنند؟ روش تحقیق از نظر هدف آن: »کاربردی«، معطوف به »کاربرد تدریجی نتایج تحقیقات در تصمیم گیریها و سیاستگذاریهای کلان ملی، منطقهای و بینالمللی« میباشد. و از نظر روش و نحوه گردآوری داده ها، از نوع توصیفی- تحلیلی و در چارچوب »مطالعه موردی« که نوعی از »پژوهش کیفی« انتخاب شد و برای کمک به داوری منصفانه در نقد وضع موجود و ترسیم تصویری از وضع مطلوب با داده های طرح توسعه ایستگاه های کنارجاده کشور ژاپن مقایسه گردید. یافته های این مطالعه به طور مستقل و در مقایسه با تجربه کشور ژاپن نشان داد که: برنامه توسعه مجتمع های خدماتی رفاهی کشور، اگرچه به نسبت ۲۰ سال پیش توسعه کمی قابل قبولی یافتهاند و با فاصله استاندارد و با ظاهری کاملا مدرن در طول جاده های اصلی کشور استقرار یافته اند، ولی هنوز فاقد تئوری، فاقد سامانه های اطمینان بخش و آگاهی دهنده برای عموم هستند. هنوز از نظر کنترل کیفیت ارائه خدمات و رعایت حقوق مسافران و استانداردهای گردشگری با استانداردهای روز جهانی فاصله دارند با برنامه و محتوای سند راهبردی توسعه گردشگری کشور بیارتباط و چنان ماموریتی که بتوانند از ظرفیتهای کشاورزی و صنایع دستی جوامع محلی و جاذبه های پیرامون خود، برای جذب مسافر و گردشگر استفاده کنند، برایشان تعریف نشده است و در نتیجه نقش موثری بر رونق و توسعه پایدار گردشگری به ویژه در مناطق کمتر توسعهیافته و مناطق نمونه گردشگری و جاذبههای میراثی- گردشگری منطقه مورد مطالعه ندارند. پیشنهاد سازنده این است که شبکه ای از »ایستگاههای کنار جاده« با اهداف چندمنظوره، با مشارکت مقامات و مردم محلی ساخته شده و به مرور در مسیر اصلی، فرعی (شهری، روستایی و عشایری) و جاذبه های گردشگری توسعه داده شود و دادههای همه انواع تاسیسات گردشگری در یک سامانه مرکزی بر بستر اینترنت متمرکز و برحسب نیاز مراجعه کنندگان اطلاع رسانی کنند.کلیدواژه ها
توسعه گردشگری، مجتمع های رفاهی و تفریحی بین راهی، استانهای تهران، البرز، قزوین ایران، ایستگاههای کنارجاده ای ژاپن.مقالات مرتبط جدید
- تآثیر قابلیت های اکوتوریسم بر تصویر مقصد و دیدار مجدد گردشگر(مطالعه موردی: استان مازندران)
- بررسی اثرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی توسعه گردشگری ورزشی با احداث پارک آبی در شهرستان نوشهر
- فرصتها و تهدیدهای استقرار شهر الکترونیک در توسعه پایدار شهرهای ایران
- سیر اندیشه ها در طرح انگاره حق به شهر مطالعه موردی: اندیشه های وبر، لوفور و هاروی
- اثرات تغییرات اقلیم جهانی بر بوم سازگان دریای خزر
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.